Bericht van de brandweer

Bob inspecteert

Alle fietsen en planten- en bloembakken waren vorige week voorzien van een sticker. Dit voorwerp moet voor 2 maart 2011 verwijderd zijn. Op last van de brandweer. Eigenlijk was ik er blij om want Steigereiland is binnen een jaar al verloederd. Overal staat troep en rotzooi. De buren in de eerste woning hadden van die enorme strandbuggies voor hun deur geparkeerd. Volgens mij is het een groep studenten terwijl Eigen Haard juist probeert groepen jongeren uit de waterwoningen te weren. Het is toch heel vaag wie hier woont, vele huizen zijn s´avonds niet eens verlicht. Waar is iedereen?
Stel dat er brand uitbreekt, je moet er niet aan denken, maar stel. Dan neem ik aan dat de wagen bij de poort geparkeerd moet worden en de spuitgasten met slang en al de steiger oprennen. Hebben ze dan echt last van een bloembak?

Het is in ieder geval een prettig idee dat wij zo uit het raam kunnen springen. Alhoewel, ik moet er ook niet aan denken samen met Bob en Apie in het IJmeer te drijven. Ach, we cross that bridge when we get there.

De Grote Schoonmaak

Vier ramen gedaan, nog 26 te gaan

Bob stond gisteren weer te trappelen voor de deur. Ik liet hem naar buiten en voelde de zon. ´De lente komt eraan´, dacht ik. Oftewel, Spring is in the air. Hij, ons katertje, is de hele dag op stap geweest en huppelt mee met de postbode.
Het nadeel van die krachtige zonnestralen is dat je opeens alle vuiligheid ziet. Vooral de ramen waren bedekt met een grauwsluier. Nu heeft deze woning wel erg veel glas. Vorig jaar hadden we samen met de buren een schoonmaakploeg ingehuurd die per vlot langs kwam om de gevels te reinigen met een hogedrukspuit. Het was een gedoe. Op het vlot stond een kleine steiger zodat de bewassers bij de bovenste verdieping konden komen. Ik moest zelf wel het hele terras ontruimen. Ja, zo kan ik het ook. Ik vond het resultaat niet echt bevredigend. Maar het kostte geen drol.

Omdat men mij in Madeira, per ongeluk, Helga noemde en mijn partner en zijn zus als getrouwd stel zagen, speelde ik af en toe een sloofje dat, als dank voor haar poetsen en boenen, met het rijke echtpaar mee op vakantie mocht. Ik moest me natuurlijk wel bescheiden opstellen.
Die rol van Helga past mij ook als ik aan de Grote Schoonmaak begin. Hoofddoek geknoopt, schort aan, gemakkelijke schoenen, keukentrap erbij (Apie eronder vandaan jagen want die gebruikt het trapje als veilige stelling), emmer, spons, wisser, zeem.
Gisteren heb ik 4 ramen gedaan, binnen en buiten. Toen vond ik het wel weer mooi. Gelukkig is het vandaag bewolkt.
Dadelijk, als de lente echt doorzet, krijgen we de Invasie van de Spinnen. Brrrrrrr.

Niet schrikken

Undercover


Twee zelfportretten

Mijn haar was veranderd in een grote bos stro. Ik had zin in iets totaal anders. Kort van achteren, lange plukken van voren en highlights. Voor alle zekerheid nam ik een 2 plaatjes mee naar de kapper, een van het model, de andere voor de kleur. Blond met lichtere streepjes. De kapster pakte het uitgegroeide haar van achteren vast en zei:´U heeft nu een matje.´
Het werd een ingewikkelde procedure omdat het haar eerst zaadklaar gemaakt moest worden voor een nieuwe kleur anders zou je, volgens de kapper, het er zo weer uitwassen. Ze toonde me een kaart met verschillende nuances blond en in overleg koos ik er één uit. De basis.

Ondertussen kwam er een mannetje binnen. Het was stil in de zaak, beide dames waren met mij bezig. De man vroeg of hij geknipt kon worden. Als hij even wilde wachten was hij zo aan de beurt. Of hij een kopje koffie bliefde. Ja dat bliefde hij wel.
Tien minuten later werd haar naar de stoel geroepen. ´Ik had het misschien moeten wassen´, zei hij tegen de kapster. Schoon haar was wel de bedoeling. Hij werd meegenomen naar de spoelbak en flink onder handen genomen.
´Hoe vaak wast u het?´
´Eén keer in de maand. Ik heb er een hekel aan´.
´U moet het toch vaker wassen.´
´Ik moet het toch vaker wassen. Hoe vaak?´
´Twee keer in de week is het beste.´
´O, twee keer in de week is het beste.´
´Maar als u er moeite mee heeft kunt u het één keer in de week doen.
´Dan kan ik het één keer in de week doen.´
´Het is nu weer lekker schoon.
´Ja, het is nu weer lekker schoon.´
Hij was in een mum van tijd geknipt wat wel jammer was want ik luisterde gefascineerd naar zijn manier van spreken. Gewoon alles herhalen wat je conversatiepartner zegt. Moet je eens proberen.

Twee uur later stond ik buiten. Het was niet het model dat ik me voorgesteld had en ook niet de kleur. Veel te donker. Ik denk dat ik bij het Kruidvat highlights ga kopen en wat plukjes ga bewerken. Ik mis mijn blonde haar.

Armoedig

Het is doodzonde dat Steigereiland dichtslibt met woningen. Ik vind het steeds armoediger worden. Het metaal van de steigers en betonnen bakken is al groen uitgeslagen. Het loopgedeelte wordt nooit schoon gemaakt en er kleeft allerlei viezigheid aan. De gemeentereiniging komt niet verder dan de poort. De architecte zou echt eens moeten langskomen om te leren dat je voor bewoners bouwt en niet voor je ego. Woon je op het water, heb je nog geen uitzicht. Wat een gemiste kans. Een chique vluchtelingenkamp. Ik ga een stukje sturen naar het IJburgkrantje, kijken wat de reactie zal zijn.

Verder is het wonen op IJburg fantastisch. Woongenot en een soort zee om de hoek met echte golven.

De Vermoorde Onschuld

Mijn hele huis is een krabpaal

Hans en ik wonen in een krabpaal, Hans (boven), ik (beneden)

Ik word stapelmesjogge van Bob en zijn krabgedrag. Alles in het huis moet eraan geloven. Het peperdure tapijt, de bank, de gordijnen. Het heeft iets met territorium te maken, las ik. Een krabpaal aanschaffen, is het advies. Die heb ik al maar die wordt uiteraard genegeerd. Op de benedenverdieping staat een houten paal waar een leeuw genoeg aan zou hebben. Ik zag er één in Artis van hetzelfde formaat, in het roofdierenverblijf. Dat is niet genoeg voor Bob. Eerst sjeest hij razendsnel,ondersteboven, met al zijn nagels in de matrassen onder het bed. Dan scherpt hij zijn klauwen aan het schapenwollen kleed. Vervolgens rent hij naar boven waar hij zich strekt aan de gordijnen. Daarna zijn het keukenkleed en het deurmatje aan de beurt. Tenslotte leeft hij zich helemaal uit in ´de mooie kamer´. Voor de bank, achter de bank, aan de zijkant, alles zal en moet aan flarden.
Af en toe sla ik hard met een krant tegen mijn hand. ´Zo maak je hem neurotisch´, roept Hans die werkelijk alles tolereert van de katten. Ik durf zijn nagels niet te knippen want ik ben bang dat hij dan geen houvast meer heeft als hij over de steigers wandelt. Meneer maakt mij tegenwoordig ´s morgens vroeg wakker voor zijn ochtendwandeling door hard in mijn oor te gaan miauwen.
Misschien dat zo´n supersonische krabpaal hem zal afleiden van het goede goed. Op internet vond ik een site waar je er één naar eigen wens kunt ontwerpen. Maar ja, katten krijgen toch altijd wat ze willen. Zul je zien dat Bob straks het hele huis heeft overgenomen en HS en ik in de krabpaal wonen.