Pleurt op, islamofascisten

Tijdens de Algemene Beschouwingen viel de hele oppositie over onze premier heen. Hij had drie weken eerder in het tv-programma Zomergasten ' Pleur op' gezegd. Dit naar aanleiding van een filmpje met schuimbekkende Nederlandse Turken of Turkse Nederlanders. Dat was toch een volkomen verkeerd signaal richting allochtone medemens. Schande.
De Beschouwingen gingen nauwelijks over de begroting voor de komende jaren, niet belangrijk, maar over de woordkeuze van Rutte.

Columnist Sylvain Ephimenco keek de betreffende beelden voor ons terug, oordeelt u zelf: 

-Ik besloot de geïncrimineerde film op YouTube terug te kijken. Je zag een geïntimideerde NOS-verslaggever te midden van oververhitte Nederturken in Rotterdam, op de avond van de coup in Ankara. Plotseling werd hem het werk onmogelijk gemaakt. Een baardman sprong voor de camera en dreigde expliciet: "Als Turkije pijn voelt, gaat de hele wereld pijn voelen". Volgde een nieuwe cryptische dreiging: "We hebben... bloed een keer geproefd". Iemand anders riep: "NOS, leugenaars". De baardman weer: "Erdogan wordt koning!" en dan bijna spugend en schreeuwend in de camera: "Fuck jullie! Fuck jullie!" Anderen brulden tegen de Nederlandse journalisten die het werk onmogelijk werd gemaakt: "Oprotten hier! Oprotten!"

Als journalist voelde ik me bedreigd en solidair met de NOS-collega's. Als burger moest ik kokhalzen. Ik zou zelf niet naast dergelijke islamofascisten in de tram willen zitten. Gevaarlijk geïnfiltreerde uitheemse krachten die in Nederland de vijfde Erdogan-colonne vormen.
Omdat ik een democraat ben en weet wat het is om als vreemdeling de rechtsorde van mijn gastland te eerbiedigen, vind ik dat al die kromme vingers van Erdogans lange arm geen plek in Nederland verdienen. Uitzetten kun je ze niet. Dan kan ik maar één ding doen: mijn vocabulaire voor één keer aanpassen en uit volle borst samen met de Nederlandse premier krachtig roepen: 'Pleur op!'-

Gisteren sprak ik de buurvrouw. Ze heeft maanden in angst geleefd omdat ze een buurjongetje corrigeerde dat haar hondje pestte. Zijn vader, Turks, zag het en maakte een 'ik snijd je keel door' handbeweging. Ik zei: 'De Marokkaanse en Turkse kinderen spelen tot 12 uur 's avonds buiten. De ouders gaan ervan uit dat de hele buurt ze opvoedt net als in Marokko. Toch? En dan probeer je ze op te voeden, komt er gelijk zo'n creep aan. Van de Turkse maffia.' Zij was er in ieder geval ontzettend van geschrokken. Het is treurig als je die kleine kinderen in hun eentje ziet ronddolen.  Of in het kielzog van hun oudere broers. Nu maar hopen dat de school een positieve invloed heeft.

Dok Rak en zijn nanny's

Het kleine olifantje Dok Rak woont in het Olifantenpark. Als hij aan de wandel gaat, wordt hij omringd door nanny's. Soms valt hij onderweg in slaap. De nanny's blijven dan doodstil om hem heen staan. Tot hij weer uitgerust is. Olifanten zijn de beste nanny's.

The Nanny

Je lichaam is van de staat

Tranen met tuiten, huilde Pia Dijkstra. Nadat haar wetsvoorstel voor orgaandonors was aangenomen. Voortaan is iedereen donor, tenzij hij of zij anders aangeeft. Ik heb het altijd vreemd gevonden dat bijvoorbeeld politici geobsedeerd zijn door de organen van een stervende, omdat zij een leven willen redden. Dat de donor dood gaat, daar staan ze, bij wijze van spreken, bij te juichen.

Dankzij D66 verschijnen er artikelen over wat het betekent als jij of een geliefde een orgaan afstaat. De donor moet wel hersendood zijn maar het lichaam wordt in leven gehouden, zodat gezonde organen geoogst kunnen worden.

Ineens zijn vrijwillige donors niet meer zo zeker of zij dat wel willen. Tientallen hurgers hebben hun donorschap opgezegd. Ik heb ook zo'n donorcodicil en alleen al door de actie van D66 heb ik grote zin dat in te trekken.
De arrogantie dat men denkt te kunnen beschikken over andermans lichaam, vind ik stuitend. Als er iets waar je met je handen af moet blijven zonder toestemming, dan is het toch wel je lijf.

Het wetsvoorstel heeft nu een averechts effect. Ik stel mijn organen ter beschikking nà mijn dood met als tegenprestatie: gratis crematie. Dan hoef ik daar tenminste niet meer voor te sparen

Dit is mijn recensie, bitch

Empire

Ik zat me gisteren aan alles, sorry, het ligt aan mij, te ergeren. Terwijl het de week daarvoor juist zo goed ging. Ik reageerde nergens op, heerlijk, niets raakte me.
Regelmatig lees je op Facebook: ik heb die of die ontvriend want die was stom. Niveau kleuterschool. Dat krijg je met die sociale media, je reageert vaak primair. En achteraf denk je, dat had ik toch veel aardiger kunnen zeggen. Of nog beter: negeren. Negatieve opmerkingen werken sowieso als een boemerang. Het is niet altijd eenvoudig als je geconfronteerd wordt met, zoals mijn FB-vriendin AB dat noemt, Weg-Met-Ons mensen. Autochtonen die zich verontschuldigen voor wat hun voorouders gedaan zouden hebben. En daarmee het gedrag van etters vergoelijken. Types die zichzelf bij voorbaat: kaaskop noemen. Die het over 'zionisten' hebben als ze Israeli's bedoelen. Of het aller domste: islamfascisme goedpraten met Ja, maar wij hadden de Kruistochten. Ik ga het niet eens uitleggen. Niet op mijn tijdlijn.

Ik hoopte dat de serie Empire me wat zou afleiden. Het gaat over een Africaans-Amerikaans familie-imperium dat grossiert in rap. Vader rapt, de zoons rappen en hun vijanden rappen. De vrouwen noemen elkaar allemaal 'bitch ' en lopen erbij als ho's. De officier van justitie, met een decolleté van hier naar Tokio, waarschuwt vader dat zijn criminele praktijken in de gaten worden gehouden. Na 5 minuten dacht ik al: Dat stomme gerap. Altijd diezelfde handgebaren en hoofdbewegingen. De manier van praten. De zwarte Sopranos, die voortdurend onderbroken worden door een rap, die ik al 100 x eerder heb gehoord.
Even wordt het leuk als Chris Rock in beeld verschijnt. Hij wordt gezien als de grootste, meedogenloze boef van allemaal. Helaas, na 5 minuten in de gevangenis wordt hij al uit elkaar gerukt door zijn tegenstanders. Daarna vieren de gedetineerden dat met een rap.
Iedereen gebruikt iedereen. Criminelen moeten eeuwig op hun hoede zijn en het liefst een zet vooruit denken. Daarom lezen ze nooit een boek.
De grootste bitch, Cookie, zoekt haar ex-man op in de gevangenis. Ze draagt veel gouden kettingen en een jasje van spijkerstoflapjes afgezet met bling-bling. 'Heb je dat van mr.T geleend?', vraagt haar ex. Nee, bitch, zelf ontworpen.

Dit is mijn recensie.

Ondertussen in de wereld: Back to the Past.

Al het bloot wordt verwijderd van Facebook. De stokoude PSP poster met naakte vrouw in weiland, weg.
Dat deze iconische foto van een gruwelijke oorlog ook verwijderd wordt door Onze Grote Leider Mark Zuckerberg is pervers.

OSLO - Facebook ligt onder vuur vanwege het verwijderen van een iconische foto uit de Vietnam-oorlog van de pagina’s van verschillende Noorse media, waaronder die van de grootste krant van het land, Aftenposten. 
Op het beroemde beeld dat in 1972 werd gemaakt door fotograaf Nick Ut zijn schreeuwende kinderen te zien die wegrennen na een napalmbombardement. In het midden staat een naakt meisje van negen.
Aftenposten plaatste de foto vrijdagochtend op de voorpagina naast het logo van Facebook. In een redactioneel commentaar beschuldigt de krant Facebook-baas Mark Zuckerberg van ’ondermijning van de democratie’. Hoofdredacteur Espen Egil Hansen schrijft „boos, verbijsterd en bezorgd” te zijn dat „het belangrijkste medium ter wereld” de vrijheid „op autoritaire wijze” aan banden legt.

Meest Bekeken Video's

2:12

Rijles betalen in natura

2:23

'Zet je zonnebril eens af'

2:26

Vloggers intimideren raadslid

Daarop plaatste ook premier Erna Solberg de foto op haar Facebookprofiel. Ook die foto werd door Facebook weggehaald.
„Facebook zit fout met het censureren van deze foto’s. Het beperkt onze vrijheid van meningsuiting”, schreef Solberg. „Ik zeg ja tegen een gezond, open en vrij debat. Zowel online als op andere plaatsen. Maar ik zeg nee tegen deze vorm van censuur.”
Tegelijkertijd prees Solberg Facebook wel voor zijn strijd tegen foto’s van kindermisbruik. Volgens haar moet het bedrijf echter wel onderscheid maken tussen kinderporno en historische beelden

                      

.

Huisje Weltevree

Wat ben ik blij met mijn huisje. Elke ochtend als ik wakker word, besef ik wat een mazzel ik heb met deze woning. Hij is net te behappen. Ik loop altijd iets achter qua onderhoud. Ik moet de slaapkamermuur nog schilderen. Maar het is te overzien. Laatst was ik op Steigereiland en die woning overweldigt me. Drie verdiepingen volgestouwd met 'spullen'. Die staan er maar te staan. Gelukkig is dat mijn probleem niet meer. Ik merk echter, als ik daar op bezoek ben, dat ik de troep moeilijk kan negeren. Het verstikt me. Zodra ik dan weer thuis ben, reorganiseer ik een laatje om mezelf tot rust te brengen. Bij mij veroorzaakt een chaotisch huis een heel onrustig gevoel in mijn hoofd. Zelfs op tv kan ik programma's over hoarders niet aanzien. Een huis plus drie garages vol met 'stuff'. En dan zo'n handenwringende vrouw erbij die niets weg wil gooien. En de rest van de familie is wanhopig.
Er zijn mensen die floreren in een chaos. Die leven op als er een deurwaarder voor de deur staat.

Er liepen mensen langs die mij buiten zagen zitten. 'Wat een lekker plekje', zeiden ze tegen elkaar.

Mijn huisje dus, mijn oase. Met de prachtige retro gordijnen. Bob en Blanche doen het hier ook heel goed. Blanche is veel rustiger. Ze heeft nog wel de gewoonte mij met blikkerende tanden aan te vallen. Als zij op bed of op de bank zit en ik kom in de buurt. Zij is niet de baas, wat zullen we nou krijgen. Ik wijs naar de vloer en zeg: 'Ga maar op de grond slapen. Hup, van de bank af.' Dan jammert ze even en dan is ze weer normaal.

Blanche wil even slapen na de wandeling

Bob gaat natuurlijk zijn eigen gang. Zo rielekst. Als ik hem 's avonds niet op tijd binnen haal, hij vindt het heerlijk om te schemeren op het terras, loopt hij naar Hans. 's Ochtends staat hij dan weer voor mijn deur. Hij steekt dus de autoweg over, je houdt je hart vast. Maar ja, liever een mooi kort leven, dan een leven lang in een gevangenis.

Bob in zijn favoriete doos

Nu ik voor Stichting AAP artikels vertaal van het Nederlands naar het Engels, is het mijn hobby geworden. En dan heb ik nog de mazzel dat buuf A. Engels heeft gestudeerd. Zij loopt mijn vertalingen na. Ik ben altijd blij met haar correcties en suggesties. We vormen een goed vertaalteam. Konden we maar een eigen bureautje beginnen en zo ons geld verdienen. Van je hobby je werk maken.

Bob heeft dieetvoer en Blanche heeft altijd honger. Ze is nog steeds een paar ons te zwaar dus ze moet op haar lijn letten

Gisteren heb ik twee ramen gezeemd, vandaag gestofzuigd. Het zonnetje schijnt. De kinderen zijn naar school. Er heerst hier een weldadige rust.
Afgelopen zondag kookte ik voor Hans. Hij heeft de bovenste verdieping te huur gezet op een Kamerverhuur site. Die avond belde er een jong stel dat vroeg of ze langs mochten komen. Ik heb ze rondgeleid en ze waren razend enthousiast. Het feit dat ze de keuken en badkamer met Hans moeten delen, vonden ze geen probleem. Hele prettige, behulpzame mensen. Niet van die types die de hele dag selfies nemen. Financieel is de druk verminderd, alleen jammer dat 30 % van de huur naar de belasting gaat. Ik heb niets tegen belasting betalen, als de straten schoon worden gehouden en de lantaarns 's avonds branden. Maar in dit geval begrijp ik niet waarom de belasting zo'n grote hap uit je inkomen neemt. Wat krijg je daarvoor terug? Niets.

Bijna alle planten waren verzopen. Ik heb wat goudsbloemen gezaaid