Kameraden

Als je op IJburg woont valt een bezoekje aan de binnenstad van Amsterdam niet mee. Hoe meer mensen op een kluitje, hoe asocialer ze worden. Op IJburg heb ik prettige gesprekken met 10-jarige kinderen. In het centrum ben je alleen een object dat in de weg staat.

Je ziet het ook in het opvangcentrum van mensapen in Engeland, Monkey World. De dieren leven in verschillende groepen die uitgebalanceerd zijn. De opperaap is geen dictator maar weet precies wat hij moet doen om de harmonie in de groep te bewaren. Er is ook een creche onder leiding van chimpansee Sally, een vrouwtje met een groot hart. Als de kleintjes oud genoeg zijn worden ze in de volwassen groep geplaatst. Soms gaat het mis. Het nieuwe familielid gedraagt zich asociaal en dat wordt absoluut niet geaccepteerd. Of de nieuweling wordt het mikpunt van pesterijen. Het draait allemaal om de balans in de groep.

Dit leest Henk

De balans in Amsterdam is totaal zoek. Freek de Jonge beschreef het briljant in zijn Verkiezingsconference. En schetste een situatie bij het Leidsche bosje waar een blinde man met hond, Japanse toeristen op de fiets, een demonstratie, feestgangers op een bierfiets en nog wat andere groepen in botsing komen met elkaar. Een gekkenhuis. Ook het alphamannetje van de chimpansees zou niet weten wat hij daar mee aan moet.
En dat speelt zich overal in de wereld af. Van New Yorkers hoor je exact dezelfde klachten.

Henk treedt op met Simon V



Ik slaak na zo;n uitje een zucht van verlichting als ik mijn straat in loop.'s Nachts is het hier vaak doodstil. Terwijl in Henk zijn straatje de actie 24 uur doorgaat. Met café's op elke hoek. .

Ik woon vlakbij een basisschool. Daarnaast ligt zo'n ouderwets braakliggend landje. Ideaal voor kinderen. Sinds een paar weken is het afgezet en zijn er bouwwerkzaamheden begonnen. Elk leeg plekje op IJburg wordt bebouwd, zelfs op het water schieten de paalwoningen uit het water. Tot groot verdriet van oude bewoners die gelijk hun prachtige uitzicht kwijt zijn.

Het universele probleem Overbevolking staat nergens op de politieke agenda. Wel klimaatverandering, ontbossing, luchtvervuiling. Goh, hoe zou dat toch komen? Terwijl de vrouwtjes chimpansees in Monkey World de anti-conceptiepil toegediend krijgen. Zo worden de vrede en de leefbaarheid bewaard. Kwestie van gezond verstand.

Laatste wens

Voor het geboortehuis van onze geliefde schrijver en onderwijzer Theo Thijssen

Ik bezocht vandaag mijn oude kameraad Henk. Hij woont tegenwoordig in het hartje van de Jordaan. Ik vertelde hem dat ik 2000 euro had gespaard voor mijn onvermijdelijke uitvaart. Dat spaargeld werd echter door de belastingdienst als vermogen gezien. Dus het is opgegaan aan Afvalstoffenbelasting enzovoorts. Henk vertelde dat niemand die hij kende een begrafenisverzekering heeft. Te duur. Een kennis van hem viel onlangs dood en kreeg zo'n gemeentebegrafenis. ' Keurig verzorgd', volgens Henk. Dat zou dus een goedkope oplossing zijn ware het niet dat men eerst probeert de kosten te verhalen op je familie. Daar wil ik ze niet mee opzadelen. Dus heb ik toch maar een uitvaartverzekering genomen. Ik zal een document opstellen met mijn wensen. Geen dure aula, geen 3 liedjes naar keuze en koffie. De goedkoopste kist mogelijk. Crematie. Ik hoop wat geld te sparen voor een bijeenkomst waarbij voornamelijk soulmuziek (Marvin en Al) gedraaid wordt. En ik zou graag mijn as uitgestrooid zien aan het Portugese strand van Monte Gordo. Het is kilometerslang, heel stil en altijd een prettige temperatuur.

Een vervelend onderwerp maar het is wel prettig dat het geregeld is en dat iedereen op de hoogte is. Dan hoef je het er verder niet over te hebben.

Gemeentebelastingen

Dit is de enige babyfoto van mij. Een zorgeloze tijd

Wat is dat toch een ergernis en frustratie, de administratie. Beroep aantekenen tegen belachelijke belastingaanslagen. Ik haat het. Ik had een leuk bedragje van de armoedebestrijding gekregen. Pal daarop werd mijn bezwaar tegen een belastingaanslag afgewezen omdat ik vermogen zou hebben. Namelijk 545 euro. Terwijl je toch wat geld opzij moet leggen voor onvoorziene omstandigheden? Er gaat altijd wel een apparaat kapot. Reizen naar familie buiten de stad, geld voor een cadeautje, die speling heb ik niet meer.
Begrijp me goed, ik ben blij met alles dat ik heb. Maar waarom laat de belasting mensen met een laag inkomen niet met rust? Ik raak er zo opgefokt van.
Ik ga het voorleggen aan de ombudspersoon.

Effe bijkomen van deze horrorweek

Alle knellende kleding uit. Zo, dat lucht op.

Wat een week

Het was me het weekje wel. Dinsdag liepen Blanche en ik door een straatje naar het park. Er was een vrouw haar terras aan het schoonspuiten. Vanuit haar huis stormde een witte herder die Blanche tussen zijn kaken nam. Het ging allemaal zo razendsnel. Ik greep de wolf in zijn nekvel, probeerde hem tegen de grond te duwen. De vrouw kwam aanrennen en samen bevrijdden we Blanche. Maar de wolf greep haar opnieuw. Na een worsteling had ik Blanche los. Zij was echter zo overstuur dat ze keihard in mijn duim beet. Tegelijkertijd liep ze alles lopen. Het bloed spoot uit mijn duim. De vrouw was ook van streek, gaf haar telefoonnummer voor eventuele kosten.
 Zo te zien was Blanche niet gewond. Maar thuis verstopte ze zich in een hoekje, ze trilde en was onbenaderbaar. Staart tussen de benen.

De volgende dag heb ik haar toch naar de dierenarts genomen. Ze bleef in een soort shock. Blanche en de dierenarts is een verhaal apart. Ze denkt dat ze naar de slachtbank wordt geleid. Gillen, poepen en piesen. Uiteindelijk met twee man, handen beschermd door superdikke handschoenen, werd haar een muilkorfje voorgedaan. Het viel gelukkig ook over haar ogen en ze kalmeerde. Tot de arts haar wilde temperaturen. Je moet haar in de lucht houden zodat ze zich niet kan verzetten met haar achterpootjes. Ze had 41 graden koorts en kreeg een koortswerend middel. Ze is nog steeds erg passief. En ik moet een tetanusprik gaan halen.

Houd je hond in godsnaam aan de riem. We zijn kapot. Emotioneel uitgewrongen. Ik vergat van de zenuwen bijna te stemmen.

Café Delirium

Ik was op de Meetup site aan het zoeken naar een dynamische leesclub. Ik vond de Engels-talige Reading and Drinking. Tijdens de bijeenkomst in café Delirium drinken we de favoriete cocktail van de auteur. Deze maand lezen we Homegoing van Yan Gyasi. Het gaat over de slavernij. Ik hoop niet dat de schrijfster moslima is want dan wordt het muntthee.

The Grapes of Wrath

Vanmiddag ga ik voor het eerst naar het IJburgse leesclubje. Gisteravond las ik The Grapes of Wrath uit. Wat een fantastisch verhaal over The Dustbowl in Amerika. In staten als Oklahoma was de grond zo intensief gebruikt zonder vruchtwisseling dat de bovenlaag los kwam en door de wind meegevoerd werd over heel Amerika. Tot New York en Boston. Er was geen katoen meer om te plukken dus de landeigenaren walsten de grond plat en ook de woningen van de arbeiders moesten eraan geloven.400.000 mensen trokken naar Californië, het land van melk en honing. Ze waren net zo welkom als een vlo op een hond.

For eight years dust blew on the southern plains. It came in a yellowish-brown haze from the South and in rolling walls of black from the North. The simplest acts of life — breathing, eating a meal, taking a walk — were no longer simple. Children wore dust masks to and from school, women hung wet sheets over windows in a futile attempt to stop the dirt, farmers watched helplessly as their crops blew away

Spoiler-alert. Mijn god, het einde van The Grapes of Wrath. Als de familie Joad eindelijk in Californië is aangekomen zien ze een prachtig land vol boomgaarden. Ze zijn echter niet gewenst. Het aanbod van arbeiders is zo groot dat de landeigenaren hen het laagste loon mogelijk geven. Voor jou 100 anderen. Hoe meer werkzoekenden, hoe lager het loon. De familie heeft af en toe werk: perziken plukken. Voor anderhalve cent per uur. Uiteindelijk eindigen ze bij een katoenveld waar alles razendsnel geplukt moet worden want er is regen op komst. Er ontstaan vechtpartijen, de mensen hebben dagenlang niets te eten gehad. Dan komen de regenbuien die voorlopig niet ophouden. Er kan niet gewerkt worden, de vrachtwagen staat onder water en rijdt niet meer. De Joads verblijven in een hutje waar de dochter een dood geboren kind baart. Haar man is spoorloos verdwenen. Alle dromen over een eigen huisje met een tuintje, goed betaald werk, school voor de kinderen, warm stromend water, nieuwe kleren gaan in rook op. Het hutje dreigt te overstromen. De dode baby wordt in een appelkistje losgelaten in een stroom water. Een zoon blijft bij de vrachtwagen. De familie vertrekt te voet naar droger gebied. Ze komen bij een schuur vol hooi en besluiten daar op te drogen. In een hoek zit een jongen naast zijn stervende vader. 'Hij heeft al zes dagen niet gegeten. Uit wanhoop heeft hij katoen ingeslikt. Hij sterft de hongerdood', zegt het knulletje. De net bevallen jonge vrouw gaat naast de zieltogende man liggen en biedt hem haar borst aan. Vol melk bestemd voor de baby. The End

Zaterdag

Zaterdag is altijd mijn favoriete dag geweest. En zondag altijd de saaiste en meest deprimerende.
Vandaag, zaterdag, zat ik even in het zonnetje. Gelijk kwamen de tuinkriebels naar boven. Ik heb wat planten gesnoeid en het terras geveegd. Het liefst zou ik een grote rozenstruik op mijn buitenplaatsje hebben die de boel overwoekert en privacy geeft.

Ik sprak de buurvrouw nog even. De zangeres. Zij was net als ik zeer geschrokken van de onverwachte dood van de buurman. ' Zo jammer dat je hem niet hebt leren kennen. Jullie leken op elkaar. Hij was ook schrijver.' Zij was langs gegaan om de weduwe te condoleren.  'Ik kwam binnen en het hele huis hangt vol met schilderijen. Gemaakt door de buurman. Eentje van een gorilla. Ik moest gelijk aan jou denken.'
Ik plaats namelijk dagelijks een foto van een gorilla op Facebook. Met onderschrift alsof zij menselijke gedachten hebben.

Ik ben van plan de weduwe volgende week een bloemetje te brengen. Volgens de zangeres kunnen we vast en zeker met elkaar op kunnen schieten. 'Jullie worden vriendinnen.'  Dat zou mooi zijn. Want de paar keren dat ik haar ontmoet heb, kreeg ik de indruk dat ze intelligent en jong van geest is. Een geestverwant, wellicht. Of niet. We zullen zien.

Als ik later groot ben word ik een mens

Ik doe wat ik zeg

Deze week mijn tandarts declaraties naar de verzekering gemaild. Belastingpapieren uitgeprint. Uiteraard was de inkt van het printertje op. Canon printer: 35 euro. Inkt zwart: 23 euro. Daarna de badkamer uitgemest. Alle oude, half lege flesjes weg gekieperd. De muren geboend, de vloer geschrobd.
En gisteravond een oefenbaret gebreid. Ik raakte op een gegeven moment de tel kwijt en ben op mijn gevoel verder gegaan. Ik begrijp in ieder geval het principe. Weer wat geleerd.

Sinds gisteren een nieuwe barst tussen mijn neus en mond. Altijd weer schrikken zo'n zelfportret.