woensdag 25 februari 2015

Nog wat Streepjes

Foto's Wim Streep

Wim's dochter Daniële

Wim's dochters, links Silvia, rechts Daniële, midden tante Ria

Ria plaagt haar kleine broertje Cees

Rechts Wim's dochter Sacha

Tante Ria vertelt: 'Vroeger was ik zóóó' dik.'
Hettie: 'Kom op, mensen, het is geen begrafenis.'

Nelly, rechts, Hans' schoonzusje maakt haar nichtjes aan het lachen

 
 

AOW en Trailertrash




In april ontvang ik mijn AOW. 640 euro. We moeten als de sodemieter naar een caravan verhuizen. En een bijverdienste zien te vinden. ‪#‎trailertrash‬

Bedankt, lieve mensen

Lieve mensen, bedankt voor de mooie kaarten, cadeaus en financiële bijdragen. Ik ga mijn terras restylen.



Het terras wordt minder een mengelmoesje maar eenvoudiger. Lavendel, olijfboompje, terra cotta potten. En de tuinmeubels wit verven. Ik heb al windschermen gekocht met lavendel patroon. Ook tegen de inkijk.


Ik dacht trouwens dat je je AOW automatisch krijgt. Ik word net gebeld, je moet het aanvragen. Als het om belasting gaat, weten ze je altijd te vinden. Als je iets wilt ontvangen, zijn ze opeens onnozel.
 

dinsdag 24 februari 2015

Zes weken oud



Monkey World – Ape Rescue Centre in Dorset have welcomed a second baby Sumatran orang-utan to the park. Six-week-old baby girl, Rieke, arrived last night from Berlin Zoo and was introduced to her new adopted brother, five-month-old Bulu Mata. Welcome to the family little one.
Om op te vreten

Verjaardagskiekjes

Nichtjes

Fotobom van Hans. De nichtjes vonden het fascinerend dat Hans en Wim een eeneiige tweeling zijn.

Zijn het geen schatten?

Lang geleden met veel plezier samen gewerkt en nog steeds vrienden

Toppie, dat kindermenu

Laat Rob nu net het boekje van Marie Roelofsen aan het lezen zijn

Ik had getwijfeld of ik de buurmannen zou uitnodigen. Wat moeten ze met al die onbekenden. Kwamen ze toevallig langs.

Het liedje Happy werd: Hettie. Because I'm Hettie
Blanche was overstuur en ging met Angelique naar huis. Naar haar vriendje Carlito

Hoe komen die kinderen zo mooi? Dit is hun moeder, Isabelle

Thijs en dochter Manu

Reünie van de Streepjes

maandag 23 februari 2015

De cadeautafel


donderdag 19 februari 2015

Mijn nieuwe vriend, Martin Short

Maarten de Korte

dinsdag 17 februari 2015

Ze verzinnen het waar je bij staat.


Moslimsjongeren in Kopenhagen brengen eerbetoon aan terrorist.
Jongeren zeggen zich 'gediscrimineerd' te voelen. Newsflash: iedereen wordt gediscrimineerd, stelletje watjes.


'Aboutaleb is een radicale optimist', schrijft columnist Bert Wagendorp. Uit het achtergrondverhaal van de schietpartij in Kopenhagen valt weinig hoop te putten. De dader groeide op een de wijk Norrebro.
Het zijn de gangs die de wijk berucht maken. De Volkskrant: - Groepen jongens met buitenlandse wortels die zich verenigen naar etniciteit of religie, jongens op wie het onderwijssysteem, noch de politie grip krijgt.-
Een groep, de zelfbenoemde 'broeders' van de dader hebben ...bloemen en waxinelichtjes weggehaald die verzoeningsgezinde bewoners bij de vermoedelijke woning hadden neergelegd. 'Bloemen neerleggen bij een dode is onislamitisch', zeiden ze.-

Ze verzinnen het waar je bij staat.

-Slager Hussein geeft zijn angst voor de bendes min of meer toe. Hij is een sjiiet met Libanese ouders, geboren en getogen in Norrebro. Hij is tegelijkertijd Deen en een directe afstammeling van de profeet Mohammed. Voor de soennitische gangs past hij op. 'Die jongens kopen mijn vlees, maar we zullen elkaar nooit groeten.'
Hussein maakt zich kwaad over politici en journalisten die soennieten en sjiieten over één kam scheren. Er zijn ook succesvolle moslims in Denemarken.'
"Dat klopt', vindt analist Thomas Larsen,' al is het wel de minderheid. En we weten nog niet hoe we grip moeten krijgen op de meerderheid. Ik zie het vrij somber in.'-
Tot zover De Volkskrant.


Voor mij is het abacadabra, soennieten, sjiieten, de profeet. We hebben het hier over een Europees land! Je godsdienst interesseert me net zo min als je sexleven. En als je verkeerd begrepen wordt, spreek je dan eens hardop uit. Zoals Aboutaleb heeft gedaan. En gebruik niet altijd de islam als excuus voor praktisch alles. Shape up or ship out, weetjewel.
Ik denk dat alleen een keiharde aanpak bij die jongens werkt. En duidelijke solidariteit van Europese moslims met het land waar ze wonen. Zo lang zij zwijgen, blijft het probleem door etteren. Als je altijd met je geloof schermt, neem dan ook je verantwoordelijkheid.
'Er zijn lichtpuntjes', zegt analist Larsen, ' maar ze zijn klein.'
 

zaterdag 14 februari 2015

Comfortzone

Kom uit je comfortzone; word stand-up comedian


Een vriendin vertelde het volgende: als de teammanager bij haar op werk een zwakheid bespeurt in één van haar personeelsleden, wordt die onmiddellijk op cursus gezet. Ben je verlegen, cursus Openbaar Spreken. Houd je je liever op de achtergrond, cursus Leidinggeven. Ben je slecht in rekenen, cursus Boekhouden. Dit alles in het kader van: uit je comfortzone komen. Dat zou tot succes moeten leiden. Zelf is de teammanager praktisch overspannen want ze jongleert met een carrière en een gezin thuis. Daarom delegeert ze alles of zit ze stiekem in haar kantoortje te huilen.

Het is natuurlijk allemaal de schuld van Oprah. Die heeft Amerika en de rest van de wereld wijsgemaakt: als je iets genoeg wilt en je werkt keihard, kun je je doel bereiken. Kijk maar naar mij. Geluk is maakbaar, succes is een keuze enzovoorts. Tegenover elke miljardair staan een paar miljoen mensen die hun hele leven sappelen. En die Amerikanen hebben een arbeidsethos waar wij van huiveren. Twee banen per persoon is heel normaal, twee weken zomervakantie ook. Acteur en schrijver Gene Wilder vertelde dat, als je de showbusiness in gaat, je tegen afwijzing moet kunnen. Duizenden keren keer je teleurgesteld naar huis. Om aan de top te komen moet je over doorzettingsvermogen beschikken, een bord voor je kop en mazzel hebben.

Er staat een artikel in De Volkskrant Magazine van vandaag dat me uit het hart is gegrepen. Blijf vooral in je Comfortzone, Wees minder Jezelf, Soms heb je gewoon Pech. Inplaats van je Intuitie volgen, raadt de schrijfster ons aan: Gebruik je Verstand. En Denk niet in Uitdagingen maar in Problemen.

Tussen mijn 20ste en mijn 30ste heb ik allerlei acties ondernomen die buiten mijn comfortzone lagen. Liften door Amerika (later las ik dat het er in die tijd wemelde van de seriemoordenaars), werken in de junkenopvang, in de kroeg hangen, naar nachtconcerten gaan. Het enige is dat ik kan zeggen, dat heb ik allemaal gedaan en ik ben blij dat ik nooit meer hoef.
Het komt ook door de tijdgeest. Introverte mensen worden gedwongen extravert te zijn. Andersom niet. Men zegt nooit;'Hé, jij met je grote mond, houd je eens op de achtergrond.' Een grote bek, met je kop op televisie, in elk praatprogramma zitten, dat wordt gezien als succes. En dan durven die figuren ook nog te zeggen: Eigenlijk ben ik heel verlegen.

Die trend zal ook wel voorbij gaan want tv wordt ingehaald door internetprogramma's met interessante mensen die wat te vertellen hebben. Zij krijgen daar zomaar een half uur voor of langer. Bijvoorbeeld Speakeasy van comedian Paul F. Tompkins waarin hij in een bar setting acteurs, schrijvers en comedians interviewt. Fascinerend zoals de carrières van deze artiesten verlopen. Altijd onvoorspelbaar.

In Jerry Seinfeld's Comedians in Cars getting Coffee zagen we een staaltje van praatshow gastheer David Letterman die uit zijn comfortzone werd gesleurd. Jerry nam hem mee in een oude auto zonder enige veiligheidsvoorzieningen, raasde door het New Yorkse verkeer en betrad toen een koffie-etablissement. Ze gingen aan een tafeltje zitten en bestelden een dubbele latte met sojamelk of iets dergelijks. Dave keek schichtig om zich heen. 'Wie zijn die mensen? Acteurs?' 'Welnee, gewoon buurtbewoners die hier hun koffie komen drinken.' 'Kunnen we die niet wegsturen'?', vroeg Dave. Hij is alleen op zijn gemak op toneel, achter een bureau in gesprek met een beroemdheid en een zaal vol mensen. Die man, hij gaat binnenkort met pensioen, is toe aan een cursus Omgaan met Gewone Mensen.

maandag 9 februari 2015

Martin Short

Steve Martin had Martin Short uitgenodigd op zijn vakantieverblijf.


Bill Murray, Louis CK en Ricky Gervais zijn gezakt op mijn lijst van grappigste mannen. Op nummer 1 staat momenteel Martin Short. Huh, Martin Short, dat kleine, jongensachtige mannetje dat vaak in flauwe films speelde? Ja, ik kende hem helemaal niet goed. Ik zag hem laatst als gast bij David Letterman. Hij vertelde wat anekdotes uit zijn leven. Ik lag onder de tafel van het lachen. Ik surfte van het ene YouTube filmpje naar het andere. Wat is die man geestig! Hij schrijft ook hilarische boeken, danst, zingt en treedt op dit moment op in het toneelstuk 'It's only a Play' op Broadway.
 Martin Short wordt ook door zijn vakgenoten beschouwd als de grappigste man van Amerika en Canada.

zondag 8 februari 2015

A lazy Sunday afternoon




Dit was , wat ik noem, een Engelse zondagmiddag. A roast in the oven en dan naar het buurtcafé voor een sing-along. Ik wandelde met de buuf en haar hond eerst door het Diemerpark. Dik ingepakt, de hondjes hadden geen jasjes of jurkjes nodig. Ondanks de frisse koude huppelden die langs de konijntjes en snoepten af en toe van een smakelijk keuteltje. Mocht je behoefte hebben aan aanspraak is een trouwe viervoeter een goede keuze.

Uit de struiken verschenen vijf whippets en twee mannen. Whippets zijn de goedheid zelve en aangezien baasjes op hun honden lijken, verliep de conversatie met de mannen zeer soepel en aangenaam Een van de windhonden miste een oog. 'Hoe is dat gebeurd?', vroeg buuf A. De lieve schat was blijven haken aan één van de vele braamstruiken. Het oog was gaan ontsteken en moest als verloren beschouwd. Ach gut. Gelukkig lijdt zo'n dier er niet zoveel onder als een mens. Er loopt hier een labrador rond met drie poten die zich uitstekend handhaaft. Cesar Millan zou zeggen: 'De dieren leven in het moment. Die denken niet, o wat erg dat ik een poot mis.' Ze zitten in een voortdurende mindfulnessmodus die bijna onbereikbaar is voor de mens.

En die lippen heb ik ook van Moeder Natuur

Dus wat doe je dan. Als mens. Dan ga je na de wandeling het buurtcafé in en bestel je een glaasje rode wijn. Slap ouwehoeren en mensen kijken. 'Zie je die vrouw daar met dat grijze truitje?', vroeg ik aan buuf A., 'dat zijn toch neptieten?' A. focuste op de borstpartij. Die stond niet in verhouding tot het superslanke lichaam. De vrouw kukelde bijna voorover.'Siliconen', zei buuf A. Daarna vulde het café zich met jonge stellen en pas geboren baby's. De volwassenen kwamen me bekend voor. Acteurs, fotomodellen uit reclames?

Samengevat: een zondagmiddag zoals een zondagmiddag hoort te zijn. Helaas geen sing-along maar die verwacht ik de 22ste februari.

Mijn geheim



Wat is jouw geheim, vragen mensen mij weleens. Dat zal ik je vertellen: mindfulness. Als ik het even niet zie zitten, gestresst loop te ijsberen, lees ik een hoofdstuk uit het boek van Hanh, Tchich Nhat. Zijn woorden hebben een rustgevende werking. Mindfulness is een mengeling van ontspanningsoefeningen, meditatie, yoga en gezond verstand. Eigenlijk komt het neer op bewust ademhalen. Niet aan gisteren of aan morgen denken.

Oefening Wakker worden:
Ik word wakker en glimlach
Er liggen vierentwintig gloednieuwe uren voor me
Ik beloof elk moment volop te leven
en te kijken naar alle wezens met ogen vol mededogen.

Vooral die laatste zin kan ik gebruiken. In plaats van boos en agressief de ander te benaderen, denk ik, laat ik eens mededogen tonen.

Zitten mag ook van Hahn. Hij schrijft: zitmeditatie moet leuk zijn. Zitten is niet hard werken. Wees ontspannen alsof je aan de oceaan zit. ... Je kunt veel leren door waar te nemen wat er in je lichaam en geest gebeurt tijdens de zitmeditatie. Maar bovenal geeft zitten je de kans om helemaal niets te doen.
Ik adem in, ik ben aangekomen
Ik adem uit, ik voel me thuis.

Je hoeft niet meer te rennen. Je ware thuis is in het hier en nu. Je bent stevig en vrij.

Zelfs als de telefoon rinkelt kun je het geluid gebruiken om te ontspannen. En gewoon niet op  nemen. Dat is mijn methode. Ik adem in en neem niet op. Ik adem uit en neem niet op.
Tenslotte grijp ik de hoorn en schreeuw: 'Nu even niet!' En adem uit.
 

donderdag 5 februari 2015

wantrouwen

Nederlandse invloed in Indonesië


Rob Zwetsloot schreef een stukje over zijn 'favoriete moslim'. Ik vind het vreemd mensen met hun religieuze overtuiging aan te duiden. Als kind had ik geen idee welk geloof mijn buren aanhingen.

Als je jezelf telkens profileert als moslim en daar ook rechten aan ontleent (gebedsruimte, hoofddoekje binnen, respect, ramadan, geen varkensvlees), dan heb je ook de verantwoording je uit te spreken als de Charlie Hebdo redactie wordt afgeslacht. Uit naam van Allah. Een uitspraak als  ' Islam is vrede' voldoet niet als men vervolgens eraan toevoegt: maarrr ... als je de profeet beledigt dan vraag je er ook een beetje om.
Als de islam zo vredelievend is waarom hebben de burgers en vooral vrouwen in islamitische landen nauwelijks rechten. En bestaat de straf op kleine vergrijpen, diefstal van een brood, uit het afhakken van een hand.

 Neem Indonesië, een vriend van mij die daar is opgegroeid, vertelde me dat in zijn jeugd geen enkele vrouw haar hoofd verplicht bedekte. En nu is het een streng islamitisch maatschappij. Het land uit zijn kindertijd bestaat niet meer.

Ja maar, hoor je dan, katholieken hoeven zich toch ook niet te verantwoorden voor het misbruik door priesters. Nee, dat is een interne zaak. Er bestaat geen leger van priesters die moordend en verkrachtend over alle continenten raast. En beweert het ware katholicisme uittedragen.

Bij die mars in Parijs toonden moslims zich voor het eerst solidair met het land waarin ze wonen. In plaats van te zeuren over hun religie. Dat verdient navolging, het was voor vele niet-moslims een verademing. Wat is belangrijker, het zonder wantrouwen samenwonen met je ongelovige medeburgers of het gelijk van je geloof?

Indonesië nu
 

woensdag 4 februari 2015

Zendtijd

Max Pam opperde in zijn column van vandaag Achterwerk in de Kast voor volwassenen. Zodat iedereen met een belangrijke boodschap van wereldbelang die kan uiten. Zonder Het Journaal te hoeven kapen.

Het is achteraf makkelijk praten maar er waren mensen verontwaardigd dat de kaper in beeld was gebracht. Dat krijg je als je met een pistool op iemands hoofd zendtijd eist. ' Hij is voor het leven getekend', jammeren de politiek correcten. Welnee, hij heeft niemand onthoofd. Over een week is iedereen hem vergeten. En over 5 jaar is de man  een populair ' motivational speaker' en gebruikt hij die ene dwaling in zijn leven om publiek te trekken. Zo werkt dat.

dinsdag 3 februari 2015

Schrijfles van Tsjechov

Tsjechov leest voor uit 'De Meéuw' aan het Moskow Art Theatre gezelschap


Ivan Bunin, “Chekhov,” from The Russian Word (1904)

I got to know Chekhov in Moscow at the end of 1895. I remember a few specifically Chekhovian phrases that he often said to me back then....
“Do you write? Do you write a lot?” he asked me one day.
I told him, “Actually, I don’t write all that much.”
“That’s a pity,” he told me in a rather gloomy, sad voice which was not typical of him. “You should not have idle hands, you should always be working. All your life.”

And then, without any discernible connection, he added, “It seems to me that when you write a short story, you have to cut off both the beginning and the end. We writers do most of our lying in those spaces. You must write shorter, to make it as short as possible.”