Verjaardag Hans 2010

Alle Strepen kwamen opdagen om ons huis te bewonderen. dankzij partyplanner RS, zag het huis er bijzonder feestelijk uit. Ze had werkelijk aan alles gedacht. Bloemen, ballonnen, petit fours geplaatst op een étagere. We ontwaarden ook twee Da Silva´s, één De Korte en enkele verdwaalde Swarts. HS had een boot weten te huren die bestuurd werd door neef R. die in het echte leven rondvaartbootkapitein is. We voeren langs het dorpje Durgerdam. Eigenlijk was het een supernederlandsche aangelegenheid, het platte, wijde landschap met zijn Hollandse luchten. En thuis wachtten een schaal met paling en haring. Het deuntje van de Zuiderzeeballade blijft in mijn hoofd rondzingen.

Dankzij een snelle aktie van Doris hier alvast wat foto´s.

Voorbereidingen

De voorbereidingen voor Hans´feest zijn in volle gang. Partyplanner RS kwam gisteren al boodschappen brengen en prepareerde een tafel voor drank en hapjes. Bob dacht dat het nieuw speelgoed was, een poezenhuisje misschien. De deur naar het terras stond open en het papieren kleed wapperde. Bob vermoedde dat er een muis of vogel achter zat en viel aan. Kleed gescheurd. RS belde net, ze is bezig met het braden van kippenpootjes.
Er kwam een man aan de deur die foto´s van Steigereiland verkocht. HS was wel geinteresseerd. Gisteren werd de aankoop afgeleverd. De fotograaf was, zo te zien, van HS´ leeftijd.
Zo vullen de ouden-van-dagen tegenwoordig hun AOW aan.

(HS is op zijn 14de gaan werken en ontvangt maandelijks een bedragje waarvoor je niet eens een een hondenhok kunt huren).

De brug

Dit is de brug over het Amsterdam-Rijnkanaal. Hij is volgespoten met graffiti. Waarschijnlijk door de bezoekers van camping Zeeburg, die onderaan de brug ligt. Ik ben altijd blij dat ik daar niet hoef te kamperen. Rijen tenten staan pal op elkaar. De jonge mensen die vaak over de brug lopen met rugzakken op weg naar het openbaar vervoer, zien er over het algemeen vrolijk uit.

Ik denk dan aan de tijd toen ik die leeftijd had. Het gezeul met zware bagage, levensgevaarlijk liften, op de grond slapen. Of met de Magic Bus naar Griekenland gaan. Dat soort dingen doe je jezelf aan als je jong bent. I hated every minute of it.
Ik herinner me een ´vakantie´ in Kreta. De reis er naar toe was gruwelijk. Het was maart en het weer was slechter dan in Nederland, guur en regenachtig. Als je de foto´s ziet staan we er vrolijk lachend op. In werkelijkheid spraken we voortdurend over de Goelag Archipel en ´fuckin´ Solzenitsjin.

Tegenwoordig eis ik niet alleen luxe, 5-sterrenhotel met verwarmd zwembad, maar ik besteed ook steeds meer uit. Zo had ik een broek voor 3 euro gekocht die ingekort moest worden. Voor 9 euro heeft de kleermaker een keurige zoom genaaid. In deze moderne tijden laat ik zoveel mogelijk taai ongerief achter me.

De bloemenman komt aan huis

Er zwommen 7 futen in het IJmeer. Toen ik mijn fototoestel pakte, doken ze onder.

Twintig minuten

Wij zijn 20 minuten fietsen verwijderd van de stad, mijn tuin maar ook van Muiden. Er loopt zelfs een mooi wandelpad naar dit oude stadje. Daarom krijgen we ook het huis-aan-huisblad Muiden.nl. Er is van alles te doen in het vestingsstadje. Je kunt het Muiderslot bezoeken of en terrasje pikken aan de Sluis. En meevaren met de Bruine Vloot over het IJmeer. Allemaal van die typisch Hollandse uitjes die je dat 50-er jaren vakantiegevoel geven.
Vanochtend werd ons laatste stukje uitzicht weggenomen door een nieuw geplaatste waterwoning. Ik las een column van een Volkskrant journalist die één van de eerste bewoners van IJburg was. De plannen voor IJburg II liggen al klaar. Hij gaf wat tips aan architecten. De belangrijkste is, en daar sta ik helemaal achter: bedenk dat u voor mensen bouwt en niet voor uzelf. De ontwerpster van de Waterwoningen heeft niet stil gestaan bij het alledaagse leven van de Steigereilander. Het leek haar wel leuk om tussen de lage woningen wat hoge te plaatsen. Op papier ziet dat er wellicht grappig uit, in werkelijkheid ontneemt het de meeste bewoners van wat juist de charme is van Steigereiland: het uitzicht op het water.

Onze schat Bob met zijn dikke staart en zijn mollige pootjes

Wie lekt daar?

Een paar nachten geleden regende het hard. ´s Ochtends werd ik wakker en hoorde: drup, drup, drup. ´O nee, er lekt iets.´ Ik verwachtte een ondergelopen vloer. Het gedrup hield op. Toen begon het weer. Ik realiseerde me dat het geluid uit HS´mond kwam, telkens als hij uitademde vibreerden zijn lippen: drup, drup, drup.

Vanochtend zei HS:´Jij zegt, alles wat je hoort, na in je slaap. Ik liet een windje en jij fluisterde:pfft, pfft, pfft. Ik heb het uitgetest, alles wat ik zei herhaalde je. Als een echo. Ajeto. Jij gromde zachtjes, ajeto, ajeto, ajeto.´
Ook ´s nachts zeg ik wat ik denk.

Feest!

Wakker worden!