Door dat gefacebook kom ik helemaal niet toe aan mijn blogs.En ik speel met A. dagelijks Songpop en voor je het weet is de dag voorbij. Het is ondertussen alweer december. Ik zit te popelen om naar het zuiden te reizen om dan grotendeels buiten te leven. Zondag zag ik een programma over de vliegramp bij Faro, 20 jaar geleden. De overlevenden die hun verhaal deden waren er alleen maar op vooruit gegaan. Eén dame was zelfs in Portugal gaan wonen en was nog nooit zo gelukkig geweest. Ik hoop zonder een ramp mijn prioriteiten juist te stellen. Het Portugese huisje en de tuin van de mevrouw zagen er knus en gezellig uit.
Gisteren nam ik de tram naar de stad. De onbeschoftheid van de passagiers was weer stuitend. Er kwamen drie werkmannen door de verkeerde ingang binnen, in overalls, die de vrouwelijke passagiers opzij duwden Toen er een plaatsje vrijkwam, zeiden ze niet galant tegen een vrouw: 'Wilt u hier zitten?'. Neen, gelijk neerploffen en daarna in een dom dialect onder elkaar een lulpraatje houden. Verder zat de tram vol met schoolkinderen die verbaal niet verder kwamen dan: 'Houd je bek' of 'ik maak je af'. Die woorden gingen gepaard met veel gestomp. En dat waren nog de meisjes. Ik vind het allemaal best zolang ik er niet tussen hoef te zitten. Dr. Phil zegt altijd tegen ouders: 'De bedoeling van opvoeding is dat je je kinderen als verstandige, sociale volwassenen aan de maatschappij aflevert'. Het is de schuld van die klotewelvaart.
 |
| Elke dag een gevecht om een kruimeltje |
Daar hebben de eenden op Steigereiland ook last van. We hadden al regelmatig gehoord en gelezen dat brood slecht is voor onze zwemvogels. Het gaat gisten in hun maag en bederft hun verenkleed. Dus toen ik laatst bij de dierenarts was voor Bob's jaarlijkse controle, vroeg ik: 'Hebben jullie ook eendenbrokjes?' En verdomd, ik kreeg een zakje met uitgebalanceerd eendenvoer mee. HS vindt het allemaal onzin, die houdt niet van verandering van gewoontes. Bob niesde de laatste tijd en ademde wat moeilijk. 'Rookt er iemand bij u in huis?', vroeg de dierenarts. Inderdaad. Bij thuiskomst vertelde ik HS dat katten ook astma kunnen krijgen en last hebben van sigarettenrook. Nou, het huis was te klein. Je ziet het ook wel bij kleine kinderen. Als je hun speen uit hun mond trekt en zegt: 'Daar ben je nu te oud voor'. Of als het kind bij je in bed slaapt, probeer hem dan maar eens te wennen aan zijn eigen bed. Het lukt wel maar er gaan drama's aan vooraf.
Nu moet ik met Bob terug naar de dierenarts voor foto's van zijn longen. En hij had een ontstoken kies die verwijderd moet worden. Ik krijg hem ook steeds moeilijker in de draagtas. Als hij eenmaal in de behandelkamer is, wil hij de ruimte eerst inspecteren. De dokter gaf hem zijn jaarlijkse injectie en hij blies naar haar. Dat doet hij anders nooit.
Mijn arbeidscontract eindigt op 31 december en wat dan? 'Maak je maar geen zorgen', zegt HS,'voorlopig redden we het wel.' Dat is dan weer heel lief. Maar ja, ik zal toch een bron van inkomsten moeten vinden. Na de vakantie.
