Bob zit op zijn streefgewicht!

Bob werd een beetje vadsig maar dankzij zijn dagelijkse rondes door de buurt is hij weer helemaal in vorm. Ik merk het als het hem optil. Een half jaar geleden was hij behoorlijk zwaar, nu is hij zo licht als een veertje.

Weer zo´n briljant idee van mij

Een topstuk

Tussen kunst en kitsch

Bob houdt meer van eetbare bloemen

Vorige week had ik een bos van 50 tulpen gekocht. Hier en daar, in de hal, keuken en woonkamer, een grote vaas bloemen pept het huis op. Het nadeel is dat al naar een paar dagen de blaadjes gaan vallen en de stelen gaan hangen. Dus ging ik op internet naar iets meer permanent zoeken. Zijden bloemen bijvoorbeeld. Er bestaan allerlei sites, veel voor bedrijven die een abonnement nemen op elke maand een ander (kunst) bloemstuk. Het is moeilijk kiezen van een foto. Je kan je eigen bos samenstellen door bijvoorbeeld rozen en andere bloemen per stuk aanteschaffen. Het nadeel daarvan is dat je het toch in het echt moet zien, zo´n nepboeket.
Dus besloot ik twee kant-en-klare boeketten aan te schaffen. Zeer prijzig maar er waren geen verzendkosten aan verbonden en je hebt er voor je hele leven wat aan, dacht ik.

Twee dagen later werden ze bezorgd, een zomers boeket en een soort Madeira-achtig bloemstuk. Lelijk! Helemaal niet wat ik voor ogen had. Ik heb het zomerse werkje in de hal gezet en het andere in de woonkamer. Elke keer als ik er langs loop denk ik: Shit, het zijn gewoon plastic bloemen die je eens in de zoveel tijd in de vaatwasser stopt. Je mag blij zijn als je er een euro voor krijgt op Koninginnedag.
Kortom, internet kan gevaarlijk zijn, helemaal voor impulsieve types als ik. Altijd eerst een nachtje slapen voordat je Send aanklikt.

Bob ontmoet een hond

Als ik buiten geblèr van een kat hoor of opgewonden geblaf van een hond, weet ik dat Bob erbij betrokken is. Vanmiddag stond er een hondje vlak voor ons huis te keffen. Vanaf het terras keek ik naar beneden. Het looppad wordt in het midden gescheiden door een hek. Links stond Bob te kijken naar een Jack Russelltje dat rechts stond. Bob wilde naar binnen en schatte zijn kans in om ongeschonden langs Jack te komen. O jee, dacht ik, die jachthondjes denken dat katten konijnen zijn dus dat voorspelt niet veel goeds. Bob stond er als gewoonlijk ontspannen bij, niet opgeblazen met een dikke staart. Hij keek een beetje nieuwsgierig. Om een gevecht te voorkomen rende ik naar beneden en deed de voordeur open, voorbereid om de twee te scheiden.

Mijn interventie was niet nodig. Toen ik naar buiten ging stonden de hond en de kat aan elkaars neuzen te snuffelen, de Jack Russell met een kwispelende staart en Bob heel vriendelijk. Het hondje rende weg toen hij mij zag dus ik kon er helaas geen foto van maken.

Eigenzinnige futen

Twee dagen in de zon en Hans is weer Madeirabruin

De futen duiken tegelijkertijd onder water
De kust

Als we naar onze gevederde vrienden kijken valt ons op dat de fuut, van alle zwemvogels, de eigenzinnigste is. Terwijl de meerkoeten in groepen opereren, zie je de fuut eigenwijs en doelgericht zijn gang gaan. Nu het paartijd is zijn ze tijdelijk met z´n tweeën. Wij zaten vanochtend aan het water koffie te drinken. Achter ons dook een futenstel op met allebei nestmateriaal in hun snavel. Ze zwommen naar elkaar toe, deden hun paringsdans, kop links, kop rechts, spiegelend gedrag en verloren daarbij de waterplantslierten. Hun kuifjes stonden rechtop en leken net Micky Mouse oortjes. Na het ritueel was het weer duiken geblazen.
Toen we naar huis wandelden zagen we een meerkoet opgewonden met een strootje naar een nest in aanbouw zwemmen. Typische meerkoetkeuze, de broedplaats bevond zich op de boot van de buren.

Brutale zwanen

Het zwanenstel zwemt dagelijks alle steigers af, A, B, C, D. De zwanen hebben een aantal vaste adresjes waar ze brood gevoerd krijgen. Gisteren tikten ze bij de overburen op de ramen. Er was niemand thuis. Dan maar proberen bij Streep-de Korte, dachten ze. Die kunnen altijd wel een boterham missen. Als we het brood strooien rekken ze hun hals naar onze handen en maken een grommend geluid. Na het eten spoelen ze hun keel met het zwemwater.

Mijn IPad

Nog even en mijn IPad gaat met de vissen slapen

Er zaten geen gebruiksaanwijzingen bij mijn IPad. Op internet vond ik de handleiding van zo´n 500 pagina´s. Ik ben zo gewend aan de pc met usbpoorten en cdlaatjes. De IPad werkt anders maar hoe? Voorbeeld, ik had een simkaart waarop informatie stond die ik nodig had. Weet je wat, ik stop hem in mijn IPad, dacht ik slim te wezen. Waar zit in godsnaam de opening voor dit minuscule kaartje. Eerst zocht ik in de handleiding. Zij hebben het over een gaatje, links, waar men met een speciaal Apple-instrumentje een minilaatje kan openen. Zelfs met een vergrootglas kon ik het niet vinden. Op You Tube staan gelukkig filmpjes waarin getoond wordt waar de simkaart in past. In het eerste filmpje liet een jongeman zien dat je eerst de simkaart moet ontdoen van al het karton eromheen. Terwijl hij daar moeizaam mee aan de gang ging, verboog hij per ongeluk het metaal waardoor het onbruikbaar was. Einde filmpje. De volgende kandidaat gebruikte een schaar maar het moment waarop hij de simkaart in de IPad manoeuvreerde was net niet duidelijk te zien.
Wat wel helder was dat je inplaats van de speciale Applegadget ook een paperclip kan gebruiken. Die kon ik zo snel niet vinden dus probeerde ik het met een naald. Het gaatje van de IPad had ik ondertussen gevonden. Ik hoopte dat, na wat gewrik, het laatje spontaan zou openen maar er gebeurde niets.

Dankzij mijn angermanagementcursus gooi ik tegenwoordig mijn spullen (computers, naaimachines, maaimachines, stofzuigers die er zonder enige reden mee ophouden) niet meer in de plomp. Maar als ik die Steve Jobs nog eens tegenkom, zul je me echt moeten tegenhouden. Wat een gebruiksonvriendelijk kutding!

De zwaluw

Bob gaat kijken of er op steiger C nog wat te beleven valt

Bob sans gêne


De zwaluwen scheren weer tussen de waterwoningen door. Het zijn zulke elegante, slanke vogeltjes. Ze hebben de eigenaardige gewoonte om over de steiger te wandelen, armen op de rug. Alsof het slenteren hen een heldere geest geeft. Misschien piekeren ze over de opvoeding van hun grut.
Vorig jaar liep Pa te ijsberen over ons metalen straatje terwijl Moeder op het dak hun Zoontje aanmoedigde de vleugels uit te slaan. Zonder te beseffen dat ze werden gadegeslagen door groene kattenogen.
Dit jaar zal het moeilijker worden voor familie Zwaluw want Bob slentert ook over de steigers. Hij valt bijna niet op tussen het grijze metaal. Een wandelingetje van Pa Zwaluw zou weleens fatale gevolgen kunnen hebben.
Bob lag vanochtend ongegeneerd aftekoelen op het wandelpad waar ook scooters overheen racen.

Tuinieren op de vierkante meter

Mijn tuin mag dan een fiasco zijn gebleken, thuis tuinier ik er, zonder frustraties, op los. De orchidee had ik van vorig jaar overgehouden en met succes weer laten bloeien. De aloë vera vond ik als zielig stekje langs de weg liggen op Lanzarote en heb ik een goed tehuis gegeven. Bob heeft even pauze genomen van zijn wandelingen en rust een warm plekje. Apie is nog steeds niet terecht.