Damn tot Damnloop

We vierden de verjaardag van Saar, haar vertrek naar Londen en, natuurlijk, het voorspoedige herstel van Siebe

Ik moest gisteren in de stad zijn maar de tram reed niet. Er ging wel een pendelbus naar het CS. Die zat vol met hardlopers. Ze keken op hun IPhone of er buien naderden. Er was er één die om half 3 bij Rotterdam zou losbarsten dus als ze wat snelheid zouden maken konden ze de race droog finishen. Bij het CS was het een gekkenhuis, op de Nieuwedijk liepen duizenden zondagshoppers. Op de Dam kwamen net de fietsers aan die, neem ik aan, de afstand al hadden afgelegd. Tenten waren opgesteld, er klonk keiharde muziek die werd afgewisseld door de dominante stem van een omroeper. De Kalverstraat was nauwelijks door te komen. Een lange vrouw die achter me liep zei: 'Als er nu nog één keer iemand tegen me opbotst krijgt-ie een beuk.'
Vroeger kon ik me niet voorstellen níet in Amsterdam te wonen. Tegenwoordig zou ik het liefste naar een onbewoond eiland willen vertrekken. Wel één met internet.
Volgens mij komt alle ellende in de wereld voort uit overbevolking. Er zijn gewoon te veel mensen. Toch?

Gastvrouw Elz zorgde ervoor dat het ons aan niets ontbrak. Dank je wel, lieve Elz

Bloemetje

De overburen kregen 2 dagen geleden een baby'tje. Er was een plaatje van pinguïn op het raam geplakt met de naam van het jongetje. Laat ik eens een bloemetje langs brengen, dacht ik, om ze te feliciteren. Nu is er bij ons aan de overkant een klein bloemenwinkeltje. Ik stapte naar binnen en zag emmers vol dahlia's. In alle maten. Roze kleurige zo groot als zonnebloemen. 'Ik wil graag een boeketje voor mijn buren. Die hebben net een kindje gekregen.' 'Is het een jongen of een meisje?' Goeie vraag. Het kon allebei. 'Hoeveel wilt u uitgeven?'  Ook een goeie vraag. Hoeveel besteed je aan mensen die je alleen uit de verte kent maar nog nooit gesproken hebt? 12, 50, zei ik. Ik wilde niet krenterig zijn. 'Ik maak er wat moois van', zei de dame. Ik verwachtte een bos vol dahlia's maar ze zei dat deze bloemsoort snel verwelkt. Ze haalde hier en daar een bloemetje weg en toonde me tenslotte het eindresultaat: een miezerig boeketje. Perfect, zei ik schijnheilig.
12, 50 is nog altijd bijna 30 gulden, dacht ik toen ik de winkel uit liep. Of kan je pas een redelijk boeket verwachten bij 25 euro, dat is ruim 50 gulden? Nou ja, het ging om het gebaar en de buurman vond het heel lief. Koop de volgende keer mijn boeket maar weer bij het benzinestation.

Bloemen uit eigen tuin

Ondertussen op Steigereiland

Onze nieuwe overburen vinden hun waterwoning fantastisch. Ze kwamen hier op een zonnige dag. En terwijl oma de buitenkant van de woning poetste en binnen de dozen werden uitgepakt, sprongen de kinderen als bommetjes in het water. Vanaf hun steiger of het ophaalbruggetje. Gisteren vierde het buurjongetje zijn verjaardag met zijn vriendjes. Ik durf te wedden dat hij 's avonds tegen zijn ouders heeft gezegd: 'Dit was de leukste verjaardag ooit!'

De leukste verjaardag ooit

Marokkaanse bommetjes

In de eendenwereld gaat alles als vanouds. De woerden hebben hun verenkleed en vleugelpennen terug. In de zomer verliezen ze die en kunnen ze tijdelijk niet vliegen. Omdat ze dan kwetsbaar zijn hebben ze de schutkleur van de vrouwtjes. Ik heb het natuurlijk allemaal opgezocht. De eenden vormen in deze tijd stelletjes en dat gebeurt met veel agressie. Lulu is voorzien van een vrijer en denkt dat het watergebied rondom onze woning haar territorium is. Inclusief HS' rubber bootje.
Er hangen veel vrijgezellen rond die niet de charme van Lulu's verloofde hebben, vermoed ik. Ze komen maar niet aan de vrouw. In onze ogen zien ze er allemaal hetzelfde uit. Alhoewel, HS zegt vaak als hij een doodgewone eend ziet: 'Dat is dat vrouwtje van twee jaar geleden.'
Er is weinig verschil tussen mensen en dieren. Stelletjes vormen, kinderen krijgen. De woerd vertrekt zodra de kuikens uit het ei zijn, als een Zuid-Amerikaanse minnaar. Tot die tijd beschermt hij zijn vrouwtje tegen indringers en aanranders.

Lulu valt een rivale aan terwijl haar verloofde toekijkt