maandag 30 juni 2014

Foto-impressie Doris

Na de wedstrijd schoten we in een nostalgische bui en keken we naar Corry Vonk met haar vlaggetje, hoedje en haar toeter. Die tekst was, net als de Moestuinbelasting van Koot en Bie, ook nog even geestig als actueel. Nu we toch een beamer hadden vroeg oma een plaatje aan. Ramona van The Blue Diamonds. Opa wilde graag Zarah Leander horen. Marlène Dietrich kwam ook nog langs Von Kopf bis Fuss. Tenslotte gaf Blanche een geslaagde schaduwspelvoorstelling die ze op de puppycursus had geoefend.




Anne en Martine geloven in een goede afloop

Anne: 'Ik ga naar mijn vrienden.' Giu: 'Wij zijn je vrienden.'

Blanca en Blanche de Korte

Roadie, het grote voorbeeld van Blanche

Blanca met opa en oma

Een nostalgisch dansje op Ramona. Wie is nu Riem en wie is Ruud? Niemand wist het

Confettibom

Onze charmante gastvrouw met gaste

De kindertafel

De nabespreking

Ouderwets schaduwspel met Kantjil

De trap is de perfecte tribune


Gastvrij




Ik zat gisteren in de trein op Amsterdam CS. Hij reed nog niet dus kon ik mooi de voorbijgangers op het perron bestuderen. Er kwam een oude, gebitloze man aanschuifelen, stapje voor stapje. Drie nette koffers op wieltjes voor zich uitduwend. Aan zijn broek hing een zakje gevuld met urine dat zwaaide bij elke beweging die hij maakte. Waar kwam hij vandaan, waar ging hij naar toe? Had hij mantelzorg nodig of was het zo iemand die elke hulp structureel vermijdt? Beangstigend hoe het mis kan gaan in het leven van een mens, dacht ik. En het kan iedereen overkomen, somberde ik verder. Gelukkig stond bij het lieve en gastvrije gezin van mijn broer de wijn klaar.

En mooie luchten in Voorhout

zondag 29 juni 2014

Nederland-Mexico: 2-1

Blanche en de bal

De echte held: de kok

Yes, 2-1

Een hele kamer vol bondscoaches. Ik miste alleen het commentaar van mijn moeder

Spanning: 0-1

1-1

De spanning is om te snijden

2-1

Felicitaties alom

donderdag 26 juni 2014

Gebitje

Blanche heeft een hele nieuwe rij tandjes. Net een kunstgebitje. Vandaag ging ik, zoals elke dag, naar het water. Meestal blijft het bij pootjebaden, nu ging ze zowaar ver genoeg om een stukje te zwemmen. Ze is van nature geen waterhond maar wil niet onderdoen voor haar vriendjes. Ze tippelt zo'n twee uur per dag op haar kleine pootjes en slaapt dan ook als een roos. Soms gaat ze uit zichzelf in haar hokje, zo aandoenlijk.

Toen ik haar destijds uitkoos op het internet had ik geen idee dat ze zo mooi zou worden. Net een piepklein vosje met pluimstaart.

Uitgeteld

vrijdag 20 juni 2014

Shhhh


Ik kwam vanochtend Brutus tegen en zijn baasje. Brutus is een langharige chihuahua, een bedaagd mannetje, dat Blanche alleen maar tolereert omdat zij van hetzelfde ras is. Niets menselijks is een hond vreemd. (In het opvancentrum voor apen werden 88 laboratoriumaapjes binnen gebracht. Die hadden hun hele leven in een kooitje gezeten. In Monkey World werden ze tijdelijk in een grote ruimte geplaatst. Binnen 1 minuut zaten de blonde exemplaren samen in een hoek. De bruine in een andere. Opmerkelijk, soort zoekt soort). Maar dit terzijde. Ik vertelde Brutus' baasje, een hele aardige, prettige man, steward van beroep, over de aanval van die kuthond. Hij wist welke ik bedoelde want hij woont pal boven de twee mannen. Ze hebben twee getraumatiseerde Spaanse honden maar die ene is de aanvoerder en vals. ' hij moet dat beest aangelijnd houden', vond ook de steward. Hij vertelde dat hij telkens als hij de deur uitgaat, langs die monsters moet. Die beesten liggen gewoon op de stoep. ' Als die valse een dreigende houding aanneemt, ga ik breeduit staan en zeg ik Shhh, net als Cesar. En het werkt.' Ik ga liever geen confrontatie aan want niet alleen die honden zijn vals, die nichten ook. (Weet iemand hoe ik foto's kan uploaden via de IPad?)

woensdag 18 juni 2014

Spiegelzonnebril


Blanche werd gisteren gepakt door een grote zwarte hond. Ik kende het mormel en zijn baasjes. Zij hadden mij verteld dat het een Spaanse zwerver was, zwaar getraumatiseerd. En dat hij dus kleine hondjes aanviel. Houd hem dan aan de riem, zou je zeggen. We liepen op het speciale uitlaatpad en kwamen bij de speelwei. Voor alle zekerkeid had ik Blanche aangelijnd. Komt dat zwarte monster aangestoven en grijpt Blanche in haar lijfje. Die gilt het uit, ik greep de aanvaller in zijn nekvel en rukte hem los. Komt het baasje aanlopen met z'n spiegelzonnebril: -O jee, gaat het. Je moet je hond ook los laten lopen dan maken ze kennis en is alles goed.-- -Of ze wordt doormidden gebeten, sorry, dat risico ga ik niet lopen- zei ik en dacht: Lul.

vrijdag 13 juni 2014

Bad hairday, ga langs Philipé

Je wordt in de watten gelegd bij Philipe. Hij neemt de tijd ,is gezellig en heeft visie.


Na de behandeling, ik durf weer over straat

Ik zag net de laatste aflevering van het inspirerende programma What Not To Wear. Ik geef de voorkeur aan de Amerikaanse versie met Clinton Kelly en Stacey London. Hun doel was de beste versie van hun kandidaat te creëren. Veel van de kandidaten waren blijven steken in de periode dat ze een jaar of 20 à 30 waren. Terwijl anderen, volwassen vrouwen, zich kleden als kinderen. Sommigen hadden zelfs in thema in hun kleding, bijvoorbeeld schildpadden. Schildpadoorbellen, jurken, kousen. Het allerergst waren de vrouwen die voor elk seizoen een passende trui droegen. Met kerst een wolletje met rendieren, kerstbomen en ingebouwde lichtjes. Met Pasen konijnenoortjes.

Stacey en Clinton zorgden voor kleine wondertjes

De kandidaten kregen 5000 dollar om een nieuwe garderobe aan te schaffen. Voorwaarden: oude kleding in de vuilnisbak en shoppen volgens de regels van Clinton en Stacey. Sommige dames gedroegen zich alsof ze naar de slachtbank werden geleid. Eén jonge vrouw kon geen afstand doen van haar elfenvleugels(!).
Voor de kers op de taart: kapper Ted Gibson
en visagiste Carmindy

Met de hulp van kapper Ted Gibson en visagiste Carmindy werden de kandidaten, soms tegenstribbelend, de 21ste eeuw ingetrokken. Enkele uitzonderingen daar gelaten was iedereen tot tranen geroerd als ze aan het eind van het programma hun verbeterde zelf in de spiegel zagen. Geen botox, geen vetwegzuiging. Stacey en Clinton werkte met het materiaal dat hen voorgeschoteld werd. Appel, - peervormige lichamen. Dikke of dunne lijven, grote borsten, kleine borsten, korte beentjes, lange rompen. Iedereen kan er goed uitzien. De kers op de taart was de haarkunst van Ted Gibson en de juiste make-up van Carmindy.



Deze week kwam er een eind aan het programma. Ik zag Ted Gibson in actie en dacht: ik wil ook een kapper met visie. En die heb ik nu gevonden in galerie Kunsthaar in de Berenstraat. Philipe wist precies wat ik wilde. Coupe, kleur, lengte. Perfect. Bedankt Philipe.

donderdag 12 juni 2014

Make-over

Ik ga vandaag naar mijn haarstylist. Niet Roy 'hairspray' Donders. Ik geef hem de vrije hand.

Vóór de behandeling.

Mick Jagger over Roy Donders

maandag 9 juni 2014

Trotse ouders II

Drie kuikens op de rug



Even van mijn rug af

zondag 8 juni 2014

Trotse ouders


Keffertje

Dat gekef slaan we er wel uit

Woningbouwvereniging Eigen Haard maakte het duidelijk, zij willen slechts bewoners met een hoog inkomen in hun waterwoningen. En geen studenten met rijke ouders. Aan het begin van de steiger zijn een paar weken geleden toch een paar jonge jongens komen wonen. En dat zullen we weten ook. 's Avonds zitten zij op hun terras Britney Spears hits te zingen. Eén van hen speelt gitaar. Of ze draaien keiharde muziek. Of ze duiken van de bovenste verdieping het water in onder luid gejoel van hun vrienden. Van mij mag het maar je zal er toch maar naast wonen.

Gisteravond liet ik één raam openstaan op onze bovenste verdieping. Het wordt behoorlijk warm op hete dagen. Ik was bang dat Blanche oververhit zou raken. De jongens verderop gingen weer tekeer en dat was met het open raam duidelijk te horen. Blanche vatte het op als onraad en begon te keffen. Kef, kef, kef. Als je iemand anders ziet met zo'n keffertje, denk je, Mens houd je hond onder controle. Nu ben ik zelf 'dat mens'. Er zat niets anders op dan het raam te sluiten. Ik heb het al eerder gezegd, in de zomer is het hier net een camping. 

maandag 2 juni 2014

Op schema

Vandaag heb ik met Blanche een lange wandeling gemaakt langs de groenstrook bij het IJmeer. Er stond een heerlijk, verkoelend briesje. Er was verder niemand zodat ik Blanche los kon laten en haar gang kon laten gaan. Het nachtkakken is gestopt. Ze kreeg de verkeerde brokken. We zitten weer op schema.