Kill for a broken heart

Ik was bevooroordeeld maar die Ben Saunders kan écht zingen

Weer zo'n liedje waarvan ik dacht: wat een prettige stem heeft die zanger, wat een lekker meezingliedje terwijl je de vloer dweilt. Welke Amerikaanse of Britse artiest is dit? Ik stelde me een aantrekkelijke man voor.
Het is de Nederlander Ben Saunders, die getatoueerde bril. Ik heb hem natuurlijk wel eens langs zien komen op tv maar ik zapte bevooroordeeld weg. Dat kan niets zijn, iemand met zo'n kop. Ik verwachtte, op Ben's uiterlijk afgaand, het Death Metalgenre maar zijn repertoire neigt meer naar soul.


Kill for a broken heart


Debuut Ben Saunders, de jury hoorde het al bij de eerste zin, die man heeft talent

Rondje IJburg

Onder het motto: Vandaag is de eerste dag van de rest van mijn leven, stond ik bijtijds op en maakte ik een wandeling over ons eiland. Ze noemen deze buurt een Vinexwijk, minachtend uitgesproken. Ik zie hier alleen maar gelukkige volwassenen en spelende kinderen. De Marokkaanse dames kregen fietsles. Ik stak mijn duim op om ze aan te moedigen.

In de verte zag ik de vuurtoren die te koop staat. Het water zag zwart van de meerkoeten. Eén fuut zwom eigenwijs zijn eigen gang en dook natuurlijk onder nèt toen ik een foto wilde nemen.

De afgelopen weken was ik somber. Ik lag als een dweil op de bank en een duiveltje fluisterde in mijn oor: ´Geef het toch op. Wat heb je nu eigenlijk met je leven gedaan? Tijd verprutst, als een kip zonder kop rondgerend. Gooi de handdoek in de ring` Wat is er met me aan de hand, vroeg ik me af. Een blaasontsteking dus, de 5e van de afgelopen jaren. Na een anti-bioticakuurtje sloeg mijn stemming geheel om. Terwijl ik zo over de boulevard liep, vond ik het leven ineens weer de moeite waard. Het duiveltje houdt zich even op de achtergrond.

Ik wil niet al te zwaarmoedig worden maar in de kliniek waar ik een tijdje verbleef, zaten oude mensen die weigerden te eten. Ze wilden dood. Ik heb me toen al afgevraagd: zijn ze depressief door het institutie-eten en te weinig lichaamsbeweging of hebben ze het einde van hun leven echt bereikt? Tegenwoordig wordt de relatie slecht eten/ weinig lichaamsbeweging en depressie gelukkig wèl onderkend.

Mist

Het was afgelopen dagen hoorspelweer. Paul Vlaanderen en het Milbourne mysterie.
´Paul, Paul` `Ina, kindje, ik zie je vaag.´

Scheef biljarten

Ons nieuwe terras is nog steeds niet voltooid. Wel hebben Buurman & Buurman het hekwerk weggehaald bij de keukendeuren. We kregen een brief van de woningbouwvereniging dat er, tijdelijk, een gevaarlijke situatie is ontstaan. Je moet vooral niet dronken worden en denken: Ik ga even uit het raam hangen. Want dan lig je in de plomp. (Onze buurman kende het woord Plomp niet). Door het gewicht van het metalen frame hangt onze Ark weer scheef. Dat luistert nauw. Toen de buurman verhuisd was rolden de biljartballen een heel andere kant uit. Nu slaan de deuren zowel keihard dicht als open. Ligt eraan welke deur. Wc-deur boven slaat dicht, die van beneden gaat juist voortdurend open. Poolen heeft geen zin tenzij je het scheve biljart juist als een uitdaging ziet. Nieuwe Olympische sport: scheepsbiljarten.
Vorig jaar ging Bob, weer of geen weer, naar buiten. Ik zie hem nog verdwijnen in de sneeuwstorm en terugkomen met een knaagdier. Dit weekeinde ligt hij onder de radiator en op de vloerverwarming in de slaapkamer. Wat een luxe.

Bob is goedgekeurd

Bob wil tegenwoordig via het keukenraam naar buiten

Het moest er een keer van komen. Bob´s jaarlijkse doorsmeerbeurt bij de dierenarts. Slecht één tramhalte hier vandaan maar Bob was er niet gelukkig mee. Ik had de draagtas gesopt want hij rook nog naar Sophie´s wanhoop. Bob en opgesloten gaat niet samen. Hij probeerde zich een weg uit de tas te graven. In de tram jankte hij. Een kindje achter me zei: ´Ik hoor een baby.´
Het was natuurlijk zo gebeurd. Ik kreeg in de wachtkamer en kopje thee met pepernoten terwijl ik Bob geruststellend toesprak. Toen we aan de beurt waren en ik de tas opende sprong Bob er gelijk uit en begon zijn omgeving te besnuffelen. De arts zette hem op de behandeltafel en onderzocht zijn lijfje. Bob haalde gemeen naar haar uit. Dat doet hij anders nooit. Ik greep hem stevig doch liefhebbend in zijn nekvel. Hij moet zich natuurlijk wel gedragen
Behalve de gebruikelijke vaccinatie kreeg hij ook een vlooienprik die een half jaar werkt en een wormenpilletje. Zijn gebit was prachtig, er ontbrak alleen een stukje. Zeker verloren tijdens het jagen. Ik betaalde de rekening en vroeg mij af of een dierenverzekering voordeliger is. Nu zet ik geld opzij voor dit soort gevallen op een spaarrekening. Hetzelfde geldt voor een uitvaartverzekering. Kun je daar beter zelf voor sparen? (Over uitvaarten moet ik ook het één en ander kwijt, ik vind ze nu kil en gehaast. Dat moet menselijker kunnen).
Bob en ik namen de tram terug, we staken de drukke IJburglaansnelweg over. Bij Poort B gekomen opende ik de tas. Bob sprong er enigszins gedesoriënteerd uit. Maar toen ik hem de weg wees, huppelde hij naar huis. Hij vertelde zijn belevenissen aan HS en viel daarna uitgeput in slaap. Wat een avontuur.

Sneu

Awesome smiley

Ik las dat sneue vijftigers nog de uitdrukking ´Te gek´gebruiken. Je taal verraadt je leeftijd. Ik las ook dat Maxime Verhagen voor een jong publiek het woord ´Vet´gebruikte. Dat is nog sneuer. Ik heb nog nooit Te gek gezegd net zo min als Doei of nog erger Doeg. Dat laatste is zo Zaans. Maar je ontkomt niet aan de tijdgeest. Zo schreef ik aan mijn vriendin I. die in Amerika woont, dat de Nederlandse kids hun taal doorspekken met Engelse, Amerikaanse uitdrukkingen. Alles wat hun bewondering heeft is Awesome of Cool. De kinderen spreken bijna accentloos Amerikaans waarschijnlijk omdat ze bloot gesteld worden aan programma´s en muziek in die taal.
Vriendin J draaide een plaatje van Cuby and the Blizzards. ´Moet je horen´zei ze, ´dat Hollandse accent.´ Het was inderdaad aandoenlijk. Vroeger was mijn streven zo accentloos mogelijk buitenlands te spreken. Terwijl elke Amerikaan bij de eerste zin die ik uitsprak al vroeg: ´Where´re you from?´
Toen mijn Amerikaanse vriend Nederlands leerde wilde hij zijn kennis gelijk toepassen. Hij sprak van een Negeres (vrouwelijke neger) en een snappel (sinaasappel). Op een dag zei hij: ´Wij hebben vaste verveling.´ Ik begreep dat het tijd was om aan mijn stutten te trekken.

Raden maar

Eddie Floyd. Welke artiesten zingen: Eddie Floyd wrote the song?

Ik had dan wel digitale tv en radio aangeschaft maar had de mogelijkheden, tot voor kort, nauwelijks onderzocht. Ik weet nu eindelijk hoe ik tv-programma.s moet opnemen, ook die van volgende week. Het grote voordeel is dat je, als je bijvoorbeeld naar een documentaire kijkt, de hinderlijke reclames door kunt spoelen. Van mij mogen ze de Nederlandse commerciële zenders opdoeken. Zelden is er wat te zien en als er een goede film getoond wordt zijn de reclames zo talrijk dat je de draad van het verhaal kwijt raakt. Ik dacht eerst dat Amerikaanse televisie het ergst was qua commercials maar ik heb het geturfd. De reclames op RTL en consorten onderbreken de programma´s net als in de States om de 7 minuten.

Het prettige van het digitale systeem is de grote hoeveelheid radiozenders. Voor elk wat wils, jazz, pop, rock, klassiek. Ik luister nu naar een zender die uitsluitend oude soul draait. Als extraatje wordt er onder in beeld vermeld wie de artiest is, van welk album het komt en door wie het geschreven is. Zo hoef je niet de hele nacht te malen: welke zanger zong ook alweer Knock on Wood? Eddie Floyd natuurlijk.
Ook muziek van Michael Jackson voordat hij de King of Pop werd en nog soul had.

Steigertje

Rechts: wenteltrapje

Buurman & Buurman moeten alleen nog wat roosters op het, hoe noem je dat, steigerskelet aanbrengen en we kunnen bij mooi weer ook aan de achterkant van onze woning buiten zitten. Daar komt, in de zomer ´s avonds tot 22.00 uur, een heerlijk zonnetje. Bob heeft de constructie al in zijn route opgenomen. Hij verliet het pand via de keuken, liep via het wenteltrapje naar beneden. Daarna balanceerde hij over de witmetalen balken langs het pand van de buren. Ik was er niet gerust op, al dat water dat op de loer ligt. Ik keek naar zijn vorderingen, hij manoeuvreerde langs een paal met een smal richeltje. Hij glijdt uit en hangt met zijn onderlijf in het water. (Van schrik schrijf ik in de tegenwoordige tijd). Ik ben net zo´n overbezorgde moeder. Paniek. Bob was ondertussen kletsnat via de zijtrap van de buren aan de voorkant van ons huis gekomen en stond al luid klagend voor de deur. De buurvrouw van de overkant had Bob´s uitglijer ook gadegeslagen en kwam alarmerend aanrennen. 

Iedereen die Bob kent weet dat hij zich niet uit het veld laat slaan door zo´n kleine tegenvaller. Hij gaat via de voordeur naar buiten. Doet zijn ding (?). En als hij weer naar binnen wil wandelt hij via de trap van de buren over de metalen constructie naar het slaapkamerraam dat op een kiertje staat. HS heeft er zo´n typerende Streep/meerkoet kattenluikje gefabriceerd van restmateriaal. Toch zal ik blij zijn als de gaten gedicht zijn met de roosters. Uit betrouwbare bron vernam ik dat de roosterfabrikant failliet is. Nu maar hopen op een strenge vorst zodat Bob op het ijs kan wandelen.

De hangeenden zijn heel slank omdat zij koolhydraatarm brood gevoerd krijgen

Seuker

Als je het kuipje Slankie openmaakt staat er aan de binnenkant te lezen: Goed bezig!

´Hoe gaat het met je dieet?´, vroeg HK. ´Ik mag niets`, zei ik.
HK´s lichaam heeft een vreemde transformatie ondergaan. Hij was, nog niet zo lang geleden, een mager scharminkel dat alles kon eten zonder aan te komen. Hij besmeerde zijn boterhammen met een half pakje boter en een halve pot pindakaas. Tegenwoordig heeft hij een bolle kop en een geprononceerde buik. Maar nog geen grijs haartje te bekennen.
´Na je vijfenvijftigste gebeurt er iets in je lijf´, zei HK.
´Je stofwisseling werkt trager, het enige dat erop zit is de hele dag bewegen´.
´Dat doe ik ook´, zei HK, ´hoe ziet dat dieet van jou eruit?´
´Alles moet mager. De diëtiste vroeg of ik een week een eetjournaal wilde bijhouden. Ik overhandigde trots het resultaat. Supergezond, moest haar conclusie wel zijn. Alles volkoren en verantwoord. Maar nee. Minder brood, nota bene, minder zilvervliesrijst, en als broodbeleg Slankie. Mag ik een banaan, vroeg ik. Nee,dat is suiker! Ik neem wel eens geitenkaas. Néééé, veel te vet. Een glaasje wijn dan. Ben je gek, alcohol zet aan. Een sinaasappel bij het ontbijt. Ben je besodemieterd, zegt de diëtiste,SUIKER! Of seuker, zoals ze in de Zaanstreek zeggen.Ik mag niets en toch val ik niet af. Tenminste niet volgens de weegschaal van de diëtiste. Ze raadde me aan koolhydraatarm brood te eten. Dat bestaat. En elke hap dertig keer kauwen want, zegt de dietiste, je darmen hebben geen tandjes.´
´Zo wil ik niet leven´, zei HK.
´Ik ook niet, maar het is óf magerder eten óf op mijn 61ste, rondlopen met een pens alsof ik 7 maanden zwanger ben. Denken ze dat ik naar die Italiaanse wonderdokter ben geweest. Niets is leuk aan het ouder worden.´
We zuchtten allebei en bestelden nog maar een kopje groene jasmijnthee.
´Vorige week had ik een borrel, er werden ook hapjes bij geserveerd´, vertelde ik HK die altijd een dankbaar luisteraar is en niet die vervelende mannelijk gewoonte heeft mijn betoog te onderbreken met advies. ´ Ik zei tegen de dietiste: ik heb twee miniloempiaatjes genomen. ´Met saus?´, vroeg ze geschrokken. Ik had ze inderdaad in een rood goedje gedoopt. ´Ga maar op de weegschaal staan´, zei ze. Wat denk je, weer 4 ons aangekomen.´
HK lachte hartelijk.  ´Jullie kunnen zo gaan optreden met sketches´zei hij, ´jij en je dietiste.´

Debatteren en Speeddating

Altijd gepaste afstand bewaren tijdens een debat

Gisteren had ik mijn eerste werkdag bij het bedrijf waar ik gedetacheerd ben. ´s Middags mocht ik een masterclass Debatteren bijwonen. Ik wist wel dat in Angelsaksische landen men de Kunst van het Overtuigen al jong oefent. In Nederland schijnt het tegenwoordig ook een lesonderdeel te zijn op de middelbare scholen. Je leert niet alleen je gedachten te ordenen en ze duidelijk onder woorden te brengen maar ook ´eervol verliezen´, vertelde spreker Gijs die ons 2 leerzame en vermakelijke uurtjes bezorgde.  Ik was erg nieuwsgierig want ik kan maar niet begrijpen dat een intelligente man als Job Cohen met zijn mond vol tanden staat als hij onbeschoft wordt bejegend door straatvechter Wilders. Gijs, een jonge 40-er die alles wist van debatteren en zelf had meegedaan aan de wereldkampioenschappen, vertelde dat mensen zoals Cohen polderpolitiek bedrijven. Zij kennen de regels van het debatteren niet terwijl Wilders maar ook Wiegel, Lubbers en Bolkestein jarenlang ervaring hebben met deze poppenkast. Eén zo´n masterclass en je laat je niet meer onder tafel lullen. De trucs kun je ook in het dagelijks leven toepassen.


Wat we geleerd hebben is dat de politici in een debat zich richten op de twijfelaars, de zwevende kiezer:
- Bereid je goed voor
- Toon uw een voormalig twijfelaar
- Niet reageren op persoonlijke aanvallen
- Wees heel rustig tegen schreeuwers
- Spreek langzaam, laat stiltes vallen dan hebben je woorden meer impact (Obama)
- Emoties mogen zolang ze gespeeld zijn. (de voortdurende echte verontwaardiging van Agnes Kant was op den duur niet te pruimen en had dus een averechts effect).

 Gijs vroeg aan het publiek wie er op een studentenvereniging had gezeten. Vingers gingen omhoog. ´En waar vonden de ontmoetingen plaats?´. ´In de bar.´ In Engeland en Amerika komt men bijeen in de Debating Club. En gaat daarna zuipen.
Hoe kwam het nu dat Wilders zo populair is met zijn onbeschofte manier van optreden? Het antwoord was eenvoudig: hij is anti-establishment èn de underdog. En, zei Gijs, de underdog wint het debat altijd. Wilders heeft bovendien het langst ervaring in het debatteren. Geleerd bij de VVD.
Toen ik vroeg wat zijn advies voor Cohen was, raadde Gijs aan het boekje ´What to do when you´re dying on the platform- te lezen.
Zo zie je maar, alles is te leren zolang je maar jong begint en veel oefent.
Gijs vertelde ons tenslotte dat we in een schijndemocratie leven, staatshoofd, burgemeesters, rechters e.d worden nog niet gekozen. Een kleine elite maakt uit wat er in het land gebeurt. Als voorbeeld gaf Gijs het CDA. Die heeft, laten we zeggen, 100.000 leden waarvan 10 % actief is. Die 10 % bepalen in feite de politieke agenda. Weer een illusie armer.

Daarna gingen we netwerken. Het was mijn eerste keer en het deed me aan speeddating denken. Een staande receptie waarin je telkens wisselt van gesprekspartner. Helemaal niets voor mij. Er waren wel 50 man aanwezig, er stond luide muziek aan dus je verstaat niets en moet voortdurend in iemands oor schreeuwen terwijl je denkt: ´Ik hoop niet dat ik uit mijn mond ruik.´ Volgende keer neem ik eigen visitekaartjes mee en deel die zwijgend uit.

Morgen: een nieuwe baan en speeddaten

Onder toeziend oog van Bob

wordt ons keukenterrasje geplaatst. Door Buurman & Buurman. Hun boot heet de Geertje maar wij noemen hem de Neeltje Maria Min.

Bob houdt toezicht

De Neeltje Maria Min

Buurman & Buurman in actie