IJburg, zaterdagmiddag, 23 november 2013

Bob, de winnaar

Het anti-bioticakuurtje heeft gewerkt en Bob is weer zijn oude zelf. Vannacht wilde hij naar buiten. Dat gaat zo: hij springt op de vensterbank van het slaapkamerraam en roffelt met zijn linkerpootje tegen het glas. Net zo lang tot iemand het raam voor hem opendoet. Ik houd me slapende maar HS is bereid op te staan en de Bob zijn zin te geven.
Vanochtend stond Bob weer luid miauwend buiten voor de keukendeur. Uitgehongerd van zijn nachtdienst. Ik geef hem altijd eerst gezondheidsbrokken. Hij eet drie brokjes, springt op het biljart en staart me aan. Ik weet wat hij wil. Nat voer dat je lekker naar binnen kunt slurpen.Waarop je niet hoeft te kauwen. Het vrouwtje is streng en het baasje verwent hem. 'Eerst de brokken, Bob', zeg ik, 'kauwen is goed voor je gebit.' Ik ga zogenaamd ontspannen de krant lezen, kijken wie het sterkste is. Nu loopt Bob naar beneden, springt bij HS op bed en miauwt. Net een kind, als mama niet toegeeft, heb je altijd nog die softe papa. Maar HS slaapt door. Bob weer naar boven, eet nog wat brokjes en gaat dan, heel irritant, proberen de voederbak te begraven. In het laminaat.
Uiteindelijk sta ik op en vul zijn bordje met zijn slurpvoedsel. Heeft-ie toch weer gewonnen. de schat.

De Bob is ziek

Ziek Bobje

Vorige week vrijdagochtend stond Bob niet gezamenlijk met mij op. Normaal als ik beweeg, gaapt hij, rekt hij zich uit en huppelt voor mij uit de trap op. Dit keer bleef hij liggen en pas uren later klom hij in een slakkentempo de treden omhoog. Ik keek naar zijn pootjes maar ontdekte geen wonden. Wat te doen? Ik wachtte het even af. In het weekeinde merkte ik dat Bob zelfs moeite had om van de bank op de grond te springen. Iets deed pijn maar wat? Hij raakte geïrriteerd als ik hem aanraakte en hem oppakken liet hij niet toe. Weer een dag later ontdekte ik een grote bobbel onder zijn oksel van zijn linker voorpootje. Er zat niets anders op hem in de tas mee te nemen naar de dierenarts. Die constateerde toch korstjes van een beet en de bobbel is een abces. De dokter gaf me anti-biotica en pijnstillers mee. Gelukkig smaken die pillen naar snoepjes. Het drama van een pil naar binnen proppen bij een hysterische kat werd mij bespaard. Gisteren  barstte de bobbel als een vulkaan en Bob leek zieker dan ooit. Gelukkig bracht de dierenartsassistent wat extra pijnstillers en we hopen dat de Bob wil snel de oude is.