Wim S. staat elke zondag op het Rembrandtplein met zijn kraam schilderijen. Het is een prachtig plekje. Het plein is opgeknapt, het beeld van Rembrandt staat nu centraal met De Nachtwacht (een beeldengroep die één of andere Oost-Europeaan heeft gemaakt) is eronder geplaatst. Het is er een gekrioel van toeristen die allemaal op de foto willen tussen de manschappen. De Cock.
Ik had om 12.00 uur met schoonzus R. afgesproken. Ik doe alles het liefst lopend dus ik wandelde eerst langs De Amstel waar ik altijd even op de brug sta kijken naar het water en de prachtige gebouwen. Toevallig was er net de Amstel zwemrace gaande en de rivier was gevuld met dappere mannen en vrouwen die richting Stopera zwommen.
De scholen zijn weer begonnen en de binnenstad was gevuld met wel een miljoen mensen. Op de hoek van de Reguliersbreestraat is een Magnumwinkel geopend. Daar kun je dus een ijsje kopen. Er stond een rij tot ver om de hoek. 'Ik moet hier weg', dacht ik zoals gewoonlijk. 'Ik wil in Spanje aan een strand wonen.'
.
Ik had om 12.00 uur met schoonzus R. afgesproken. Ik doe alles het liefst lopend dus ik wandelde eerst langs De Amstel waar ik altijd even op de brug sta kijken naar het water en de prachtige gebouwen. Toevallig was er net de Amstel zwemrace gaande en de rivier was gevuld met dappere mannen en vrouwen die richting Stopera zwommen.
Amstel Zwemrace |
Wim en Ria en het kraampje |
'Zullen we naar de film gaan?', vroeg R, 'de nieuwe Woody Allen draait.' Perfect, we zijn zo gewend aan die suffe 55 plusfilms van 6 euro met gratis koffie en een muffin maar ik had zin in een echte film. Blue Jasmine met Cate Blanchett. Uiteraard werd er fenomenaal geacteerd maar erg vrolijk was het verhaal niet. Een egocentrische rijke dame raakt aan lager wal. Het eindigt met het beeld van de vrouw zittend op een bankje, in haar Chanelpakje, terwijl ze hardop tegen zichzelf praat. The End.
Toen we uit de bioscoop kwamen, stond de zon hoog aan de hemel. We keken nog even hoe Wim zaken deed, groetten nichtje D. die haar papa kwam aanmoedigen. Daarna liepen we naar het Leidseplein, In de Kalverstraat én de Leidsestraat liepen één miljoen mensen en we nog wat op een terrasje. We bespraken de hobbels en bobbels van relaties met wie dan ook. En kwamen tot de conclusie dat veel mensen zich vaak anders voordoen dan ze zijn. 'Ach, iedereen heeft wat. Gedoe allemaal.' Ik wil een simpel leven aan het strand in Spanje. Met blote voeten door het water waden. De realiteit: nog anderhalf jaar solliciteren. Morgen wordt de tweeling 69 jaar.