De kleine Diana

Beschuit met muisjes

Vader Zwaan neemt een eetpauze

De zwanenfamilie kwam langs met één kuiken. Moeder en kind hielden zich afzijdig maar ik hoop binnenkort een mooi portret van het gezin te nemen. De familie Meerkoet verraste ons vanmiddag met zeven kuikens. Zeven! Vorig jaar hadden ze er eerst twee, die verdwenen. Een tijdje later produceerden ze er weer twee die we maar één dag hebben gezien. Heel zielig want het stel doet zo zijn best. Als moeder broedt is vader de godganse dag bezig voedsel te verzamelen. Hij waagt zich vlakbij de agressieve eenden om een kruimel mee te pikken.

Zeven kuikens, een record voor ons meerkoetstel

De zeven kuikens bleven nog veilig aan de rand van de steiger terwijl Pa en Ma hier en daar een blaadje groen opdoken en het in de snaveltjes van het grut duwden. Het is maar weer afwachten hoeveel er overleven.

Op de voorgrond, de echte Lulu. Links achter, Wanda, Lulu's kuiken van vorig jaar

Zondag ontstond er wat verwarring. Lulu en haar vrijer bedelden om brood maar hun kuikens waren nergens te zien. Zou Case ze verzopen hebben? Lulu zag er verfomfaaid uit en had een wond boven haar snavel. We zien regelmatig hoe hij de kleintjes vastgrijpt en onder water duwt. Een paar uur later kwam de hele familie langs met twee Lulu's. De gewonde hield zich op de achtergrond. Toen realiseerde ik me dat de look-a-like Lulu's dochter is, Wanda, die vorig jaar geboren is. Lulu herkent haar niet meer en jaagt haar weg als ze te dicht in de buurt van haar nieuwe broedsel komt. Kortom, het is een soap die zich jaar in en jaar uit herhaalt. Wat voor nut het allemaal heb zal ons duidelijk worden als we voor de hemelpoort staan, hoop ik. 

We wachten op mevrouw Zwaan en haar kuikens

Voorlopig komt alleen meneer Zwaan langs. De zwaan is de leeuw onder de zwemvogels. Er valt niet met hem te spotten.

Het grut groeit als kool

De meerkoet en de zin van het leven

Het zijn er nog negen

Het meerkoetenstel had vorig jaar twee nesten maar alle kuikens zijn jammerlijk omgekomen. Als je ziet hoe het mannetje al vanaf begin april bezig is, ja met wat? Hij zwemt op en neer alsof hij een enorme haast heeft. Het vrouwtje zit al een eeuwigheid te broeden onder de steiger van de overburen. Het is zo zielig, al die bedrijvigheid en de trots waarmee ze hun lelijke grut tonen. Het zijn net bloedblaren, die meerkoetkuikens. Meerkoeten zijn moderne ouders. Hun kuikens worden behandeld als prinsjes en prinsesjes  Dag en nacht zijn ze in de weer met die kleintjes. En dan, na drie dagen, komen ze langs zonder kuikens. Verzopen, opgevreten, wij kunnen er alleen maar naar gissen. De meerkoet lost zijn verlies op door onmiddellijk een volgend nest te beginnen. Ik denk dat ze een korte-termijn geheugen hebben van 3 uur. En zo gaat het al duizenden jaren. Voortplanting is het enige dat geldt bij zwemvogels en veel andere dieren.

Mr. Meerkoet laat zich niet wegjagen

Als we de eendjes voeren, geen brood maar groentebrokjes, laat meneer Meerkoet zich niet wegjagen door Case, Lulu's verloofde. Case heeft maar één taak: zorgen dat Lulu genoeg te eten krijgt. Om de kuikens geeft hij niets. Als zij een hapje willen mee-eten, pikt hij venijnig naar ze. Hij is een uitstekend echtgenoot maar een waardeloze vader.

Lieve Bob

Korte broek

In De Volkskrantmagazine mag een lezer elke week een vraag stellen aan de Modeschool.
'De lente komt eraan. Mijn vriend wil weer zijn korte broek uit de kast pakken. Maar hoe zit dat nu eigenlijk de korte broek? Kan die nog?'
Antwoord Modeschool:'Néééééé! Kijk anders even op kanikeenkortebroekaan.nl, ook daar is het antwoord altijd nee.'

Mijn verloofde is modieus maar niet trendgevoelig. Hij trekt al jaren bij mooi weer een korte broek aan die hij combineert met sokken in sandalen. Het laatste is ook een gruwel voor de fashionvictims. En toch verschenen er deze lente vrouwen met geitenwollen sokken in hoog gehakte sandalen op de catwalk.
Ik hou van mensen die zich niets aantrekken van de heersende trend of politiek correcte meningen. Mijn verloofde, bijvoorbeeld, zou nooit meegaan in het psychologisch experiment waarbij een persoon de opdracht krijgt de ander een flink stroomstoot te geven. Dat zou hij gewoon verdommen ook al proberen de psychologen hem, met zogenaamde rationele argumenten, te overtuigen dat het the right thing tot do is.

Effe lekker de taser er op zetten, dat zal hem leren

Dat doet me denken aan de Amerikaanse politie die bij lastige arrestanten de taser gebruikt. Dat is te zien in één van die real life politieprogramma's op tv. En dan gaat het niet over zware criminelen. Zo keken we laatst naar een situatie waarbij een fietser ergens in een stadje in Amerika stilstond en met één been op de stoep leunde.Fietsers en wandelaars zij zeer verdacht in de VS. Onmiddellijk waren de politieagenten paraat, ze sprongen uit hun dienstauto en vroegen: 'Wat doet u hier?' 'Gewoon, ik sta te staan. Even pauzeren.' 'Dat kan niet, doorrijden.' 'Ik zou niet weten waarom', zei de fietser,' ik doe toch niemand kwaad.' 'Als u niet doorrijdt gebruiken we de taser.' 'Wat is dat nu weer voor onzWhahahahaha.' Hup, 30.000 volt werd er door zijn lichaam gejaagd. De man lag kronkelend op de grond, werd opgepakt door de agenten en op de achterbank gegooid. Kijk uit dat hij zijn hoofd niet bezeert. Dat komt ervan als je je niet gedraagt als de rest. Een normale Amerikaan weegt 220 kilo en zit altijd in een auto.
Een groot contrast met de Engelse politie die zich zelden laat verleiden tot geweld. Zij gebruiken over het algemeen beleefde frasen.

En toen waren er nog maar negen.

1 mei: Hans en Bob genieten van het zonnetje

De Damschreeuwer

Je raadt nooit wie op op de Dam tegen kwam. De Damschreeuwer! Ik herkende hem aan zijn stem. Hij deed zijn schreeuw maar geen mens keek op of om. Daarna brulde hij: 'Ik ben het decibelmonster.' Vier mei zal hij wel weer vastzitten. Hij had een Super de Boertas aan zijn arm hangen.