Zaterdag had ik als doel gesteld: een fikse wandeling. Niet alleen een boulevardrondje maar ook een slinger door het Diemerpark. Dat laatste is niet geheel ongevaarlijk want soms zie je geen mens. Ik draag altijd een miniflesje deodorantspray bij me voor eventuele griezels die zich in de bosjes verschuilen. Er is daar een paar keer een potloodventer gesignaleerd. Die jaag je gemakkelijk weg door hem hard uit te lachen. Ik weet niet zeker of ik de tegenwoordigheid van geest heb om dat ook daadwerkelijk te doen. Je schrikt je toch een hoedje.
Voor extra motivatie had ik mijn telefoontje bij me waarop een aantal muziekalbums staan en wat losse nummers. Het is mij een raadsel hoe sommige liedjes hun weg hebben gevonden naar mijn mobieltje. Het is dan ook een verrassing wat ik te horen krijg als ik de oordopjes in doe en Start druk.
Ik nam de boulevardroute. Eerst zong Tom Jones: The Road always returns to You. Er was geen hond in mijn directe omgeving dus ik galmde lekker mee inclusief Tom zijn snik. Halverwege de lange en stille boulevard met links van mij het IJmeer vol met meerkoeten en een enkele fuut, in de verte zag ik Pampus liggen, het silhouet van het Muiderslot was zichtbaar, toen Status Quo met stuwende gitaren mijn pas deed versnellen: Whatever You Want. Ik kan me niet herinneren dat ik dat ooit gedownload heb. In een pittig tempo marcheerde ik naar Blijburg. Ik raakte zo gemotiveerd dat ik de lange route door het Diemerpark nam, heuveltje op, heuveltje af. Hier en daar liepen mensen met een hondje of werd ik gepasseerd door een hardloper. Ongegeneerd zong ik mee met Hall & Oates: She's Gone, I never learn how to face it. She's gone, I'll pay the Devil to replace her.
Status Quo Whatever You Want
