Turbulent jaar

Ik was al bijna een jaar niet naar de kapper geweest. En de tandarts heb ik ook steeds uitgesteld. Komt door het turbulente jaar. Als ik er nog aan denk hoe Hans begin van 2015 het huis werd uitgedragen door het ambulancepersoneel, staat mijn hart bijna stil. Dat was kantje boord. Ik weet niet of de patiënt dat zelf doorhad, de bijna-doodervaring. Gelukkig hoefde hij thuis niet aan de zuurstoffles. Hij is wel panisch voor kou zodat de ramen potdicht zitten en de verwarming hoog staat. We moeten maar afwachten wat volgend jaar brengt.

Kapper Philipe van Galerie Kunsthaar verricht wonderen

 

 

Daarna kwam de traumatische ervaring met Bob's staart. Het gebeurde net op een moment dat ik er eigenlijk niets meer bij kon hebben. Het is een mooie waterwoning op Steigereiland maar de bovenverdieping is open zodat de godganse dag het financiële nieuws op RTL7 door het huis galmde. De grootte van de woning begon ook tegen me te werken; ik was altijd aan het puinruimen zonder dat het het gewenste resultaat opleverde. Frustratie en moedeloosheid overheersten. Toen Bob met zijn afgerukte staart binnenkwam dacht ik even dat er een complot tegen mijn gaande was. Gelukkig is dat allemaal goed gekomen. In combinatie met Blanche's agressieve gedrag, kreeg ik het gevoel dat, wat ik ook aanpakte, mislukte. Ramp- of doemdenken waardoor alles al bij voorbaat fout loopt.

Bobje, nog met staart

 

 

Dan kun je nog zoveel Mindfulness oefeningen doen, de vraag blijft: wat eten we vandaag, welke boodschappen moet ik halen. Plus alle wereldproblemen, die verschrikkelijke aanslagen door islamitische zombies. Plant mij in godsnaam aan het strand in Monte Gordo, Portugal, daar is iedereen katholiek zonder ermee om je oren te slaan.. Dat was mijn liefste wens. Of nog beter, schenk mij een huisje in Madeira.

 

Met Blanche in de Algarve

 

 

En toen kwam augustus. Nieuwe woning, onbetaalbare hulp van nieuwe vrienden. Hans had het moeilijk met mijn vertrek, tegelijktijdig bewondert hij mij, merk ik, voor mijn vastberadenheid. Verhuizen blijft zenuwslopend. En de verandering in de relatie met Hans ging natuurlijk ook niet zonder slag of stoot. Hans was bang dat ik hem in de steek zou laten, dat was niet mijn bedoeling. Ik ga regelmatig langs, 5 minuten lopen. Blanche logeert af en toe bij hem. Bob woont nog op Steigereiland. Ik mantelzorg. En ik heb mijn eigen Mary Tyler Moore appartementje. Een mens moet nu eenmaal af en toe alleen kunnen zijn. Van mijn laatste centen heb ik mezelf getrakteerd op een Frans retrokastje uit de jaren 50. Er is slechts één naam voor deze woning: Huize Oase. Het is nog wel steeds mijn droom om in Madeira te wonen. In 2016. Je bent nooit te oud om te dromen, is mij verzekerd.

 

De kers op de taart