Grijstinten

De brug bij het Amstelhotel wordt vernbieuwd, een hele klus

Ik wandelde eerste Paasdag met mijn maat HK door onze mooie stad. Je hoort Amsterdammers vaak mopperen dat de helft van de stad opgebroken is, maar ik ben altijd blij dat de gemeente de boel niet laat verloederen. Zelfs in de meest trieste wijken wordt er altijd gerenoveerd en ontstaan er geen no-go gebieden. We liepen onze gebruikelijke route, vanaf de Czaar Peterstraat alsmaar rechtdoor naar het Leidseplein. HK strompelde nog een beetje, de blessure veroorzaakt door het overgewicht van de Turkse toneelschrijver dat op zijn voet was beland. Bovendien had hij nieuwe schoenen aan, loodzware werklaarzen. 'Zijn we er al bijna', zeurde hij, 'ik heb moeie voeten.' 'Kom op, oude man, doorlopen.' HK is in de verkeerde eeuw geboren. Hij loopt als een 19-de eeuwer door de stad, niet gewend aan het drukke verkeer en de vele Paastoeristen. Hij voelt zich pas op zijn gemak als hij de hoeven van een paard over de grachten hoort galopperen.

'Ik zag dat de spatiedrift ook bij de vakbond heeft toegeslagen', zei ik. 'Hoe bedoel je', vroeg HK. 'Februari staking stond er op de Abvakabokrans bij de Dokwerker', zei ik.
'De Dok werker, zul je bedoelen.'

Wat mij het meeste opviel was dat de stad en de mensen zo grauw oogden. De ochtend was begonnen met een zonnetje. Dat verdween al snel achter sluierbewolking waardoor alle kleur veranderde in grijstinten. De huizen, de straten, de mensen. En de fietsen. Overal stonden roestige tweewielers geparkeerd, honderden, duizenden.
Later passeerden we het Monument op de Dam. Het was omringd door honderduizend fietswrakken. En tenslotte bij het station telden ik rondom het plein 2 miljoen ijzeren rossen.
Je zal wel gek zijn als Amsterdammer om je ergens te begeven met een spliksplinternieuwe fiets. Die wordt òf gejat òf in een lantaarnpaal gehangen. De fiets moet daarom zon onaantrekkelijk mogelijk zijn. Elk mooi plekje wordt aan het oog onttrokken door fietsen, fietsen en fietsen. Nu ze toch aan het graven zijn in Amsterdam, kunnen ze dan ook gelijk ondergrondse fietsenstalling maken? En ondergrondse parkeergarages?  Als je toch de bezem door de stad haalt, Lodewijk, gaat dat in één moeite door.

Ik merkte in Monte Gordo dat het strand en de zee zeer rustgevend zijn. In mijn jeugd fietsten we vanaf het ouderlijk huis naar het strand. Achteraf gezien een enorme luxe die ik nu pas mis.

Ik wil aan het strand wonen