Afgelopen vrijdag hadden we weer een bijeenkomst van oud-collega's. De meeste van ons zijn ontslagen, twee van de aanwezigen werken nog bij de welzijnsstichting. Het was zoals gewoonlijk een warm bad, we gingen gewoon verder waar we gebleven waren. En dan moet je toch tot de conclusie komen dat de leukste mensen het eerst op straat staan. Tenminste, in ons geval, wij hadden een geweldige avond en hoorden de verhalen aan van hetzelfde kantoorgedoe, functioneringsgesprekken, foute leidinggevenden enzovoorts. Figuren die er al 15 jaar met de pet naar gooien zonder dat hun baan bedreigd wordt. Zijn wij even blij dat we daar niets meer mee te maken hebben.
Wat wel verontrustend was, waren de gesprekken over de hoeveelheid mensen, vrienden, familie, die het afgelopen jaar ontslagen zijn. Praktisch iedereen is aan het bezuinigen, op boodschappen bijvoorbeeld, en degenen die volwassen kinderen hebben moeten die af en toe wat toestoppen anders hebben ze niet te eten. Soms trekken die kinderen weer in bij vader en moeder omdat de huur niet meer op te brengen is.
Vandaag hoorde ik dat AH-supermarkten hun spullen niet meer uit de dozen gaan halen maar ze 'a la Cash & Carry in het schap zetten. Zo sparen ze vakkenvullers uit.
Waar zal dit eindigen? Dadelijk worden de plantsoenen en parken niet meer onderhouden. En de straatvegers komen maar 1x per maand in actie. Langzaam zie je de stad verloederen, mensen nemen niet meer de moeite zich fatsoenlijk te wassen.
Terwijl, nog niet zo lang geleden gaf mijn vorige werknemer bakken met geld uit aan de lulligste cursussen. Of als er conflicten op de werkvloer waren, werd er onmiddellijk een mediator ingehuurd. Geld speelde geen rol. Ik zat dat toen al met verbazing te aanschouwen want ik heb geleerd verstandig om te gaan met geld. Als ik iets broodnodig heb dan ga ik naar Dirk of naar de markt, dat lijkt zo logisch dat je verwacht dat iedereen zo redeneert.
Ik bladerde laatst door het Parool en las alleen maar verschrikkelijke doemscenario's. Je hoeft je kop niet in het zand te steken maar het zou wel fijn zijn als we af en toe een positief geluid zouden horen. Bijvoorbeeld; het is dan wel crisis maar tegelijkertijd vindt er een cultuuromslag plaats waarin de materiele zaken op de achtergrond raken en de mens daadwerkelijk tevreden is met kleine dingen. Net als in de jaren 50 maar dan met centrale verwarming. Positief nieuws hebben we nodig zoals een mooie herfstdag in Amsterdam, gratis voor niets.
Wat wel verontrustend was, waren de gesprekken over de hoeveelheid mensen, vrienden, familie, die het afgelopen jaar ontslagen zijn. Praktisch iedereen is aan het bezuinigen, op boodschappen bijvoorbeeld, en degenen die volwassen kinderen hebben moeten die af en toe wat toestoppen anders hebben ze niet te eten. Soms trekken die kinderen weer in bij vader en moeder omdat de huur niet meer op te brengen is.
Vandaag hoorde ik dat AH-supermarkten hun spullen niet meer uit de dozen gaan halen maar ze 'a la Cash & Carry in het schap zetten. Zo sparen ze vakkenvullers uit.
Waar zal dit eindigen? Dadelijk worden de plantsoenen en parken niet meer onderhouden. En de straatvegers komen maar 1x per maand in actie. Langzaam zie je de stad verloederen, mensen nemen niet meer de moeite zich fatsoenlijk te wassen.
Terwijl, nog niet zo lang geleden gaf mijn vorige werknemer bakken met geld uit aan de lulligste cursussen. Of als er conflicten op de werkvloer waren, werd er onmiddellijk een mediator ingehuurd. Geld speelde geen rol. Ik zat dat toen al met verbazing te aanschouwen want ik heb geleerd verstandig om te gaan met geld. Als ik iets broodnodig heb dan ga ik naar Dirk of naar de markt, dat lijkt zo logisch dat je verwacht dat iedereen zo redeneert.
 |
| Crisis maar een mooie herfstdag in Amsterdam. Gratis voor niets. |
Ik bladerde laatst door het Parool en las alleen maar verschrikkelijke doemscenario's. Je hoeft je kop niet in het zand te steken maar het zou wel fijn zijn als we af en toe een positief geluid zouden horen. Bijvoorbeeld; het is dan wel crisis maar tegelijkertijd vindt er een cultuuromslag plaats waarin de materiele zaken op de achtergrond raken en de mens daadwerkelijk tevreden is met kleine dingen. Net als in de jaren 50 maar dan met centrale verwarming. Positief nieuws hebben we nodig zoals een mooie herfstdag in Amsterdam, gratis voor niets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten