donderdag 11 oktober 2012

Sterk zijn

Met een strak blauwe lucht is de waterspiegeling heel bijzonder




Afgelopen jaar heb ik verslag gedaan van het leven van onze huiseend Lulu. Ze heeft donkerbruine veren met een wit befje, daar aan herkennen we haar. En aan haar brutale gedrag. Terwijl de andere eenden op gepaste afstand blijven, eet Lulu uit je hand.
We hebben wat met haar te stellen gehad. Haar ongelukkige keuze van een nest, in een plantenbak. De geboorte van haar kuiken Be, dat ze in de steek heeft gelaten. Ze bleef, wat later bleek op onbevruchte eieren zitten terwijl de kleine wanhopig zocht naar zijn moeder. Het was net Sophie's choice.
Gelukkig is haar kinderwens een paar weken later in vervulling gegaan en kwam ze trots tevoorschijn met 7 kuikentjes in haar kielzog. Eind goed al goed, zou je denken. Maar nee, ze is er een paar kwijt geraakt (ratten, reigers, aalscholvers, vissen) en drie hebben we met man en macht moeten bevrijden omdat ze vast kwamen te zitten onder onze metalen steiger. U kunt het zich vast nog herinneren.
Om een lang verhaal kort te maken: de kinderen zijn uitgewaaierd en het verlovingsseizoen is begonnen. Dat gaat gepaard met veel agressie. Als je denkt dat mensen elkaar het licht in de ogen niet gunnen, moet je eens een kijkje nemen in de natuur. Ikke, ikke, ikke. En de rest mag verzuipen.
De woerden die er in de zomer uitzien als vrouwtjes, saaibruin, hebben hun kleurenpracht terug en pronken met hun verovering.
Ik had Lulu al een tijdje niet gezien maar vanmorgen lag ze voor het keukenraam hard te kwaken. In de verte hoorde ik een antwoord. Ze zwom eerst in de richting van het geluid, hoor ik daar mijn verloofde?, maar kwam toch weer terug op haar vaste plekje.
'Ach', dacht ik, 'laat ik haar een stukje brood toewerpen.' Ik had de keukendeur nog niet open gedaan of de hele 'gang' kwam met veel kabaal aanvliegen. Zo'n stuk of 30 eenden. 'Agressief gedrag niet belonen', adviseerde mijn huisgenoot. Ik gooide Lulu een paar kruimels toe maar ze werd meteen belaagd door eenden, meerkoeten, meeuwen en zelfs één elegant waterhoentje.
De cyclus begint gewoon weer opnieuw. Dit keer zal ik sterk zijn. Voor mijn eigen bestwil.



Daar heb je jet zooitje


Geen opmerkingen:

Een reactie posten