Afgelopen maandag had ik een heel brood gekocht bij de Natuurwinkel. Genoeg voor een week. Dinsdag was het al op. Gevoerd aan de familie Meerkoet. Het ouderstel heeft twee kuikens die altijd honger hebben. Het lijkt wel of papa en mama Meerkoet zelf niet eten. Ze vangen wel stukjes brood maar stoppen die ogenblikkelijk in de gulzige bekjes van het grut. Terwijl die groot genoeg zijn om zelf het eten naar binnen te werken. Zo komen wel 7 tot 10 keer per dag langs en blijven dan net zolang skreeuwen tot het keukenraam opengaat en hun weldoener (HS) hen bijvoert. Toch lijken ze niet groter te worden.
De kleintjes imiteren het gedrag van hun ouders. Zodra er een ouderwetse eend in de buurt komt die ook een graantje mee wil pikken, jagen ze die agressief weg. De eenden wachten dan ook geduldig tot de meerkoetjes verzadigd zijn. En dat zijn ze al heel snel, ze hebben natuurlijk helemaal geen honger. Lekkere trek, dat hebben ze. Als het brood op is, kiepert HS van alles en nog wat in het water: kattebrokjes, restje aardappels. Vanochtend wilde hij twee overgebleven oranje Tom Poucen verkruimelen. Eerst wilde ik protesteren maar toen dacht ik: Dump het maar want die zoetigheid gaat anders direct naar mijn heupen.
De pikorde is als volgt: 1-meerkoeten, 2-eenden, 3-vissen. Ik vraag me af hoeveel adresjes die piepkuikens nog meer hebben. Want waar je je ook bevind op Steigereiland, dag en nacht klinkt de hongerige roep van de meerkoetpeuters.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten