Bob had zich weer eens in de nesten gewerkt. Ik laat hem tegenwoordig naar buiten waar hij een rondje loopt en meestal reageert als ik hem roep. Opgelucht dat ik hem met een gerust hart kan laten gaan, liet ik hem vanmiddag naar buiten. Er stond weer eens een cameraploeg te filmen, dat zijn we gewend. Bob is net als huisgenoot HS, waarom gemakkelijk doen als het moeilijk kan. Dus sprong Bob op de metalen, natte balustrade en rende heel hard naar de volgende waterwoning. Ikzelf gleed bijna uit op de steiger die spekglad is als het geregend heeft. Bob besnuffelt elk object dat hij tegenkomt en wrijft er langs. Aan de overkant hebben de buren een houten vlonder liggen naast het huis. Bob is gek op platschepen, vlotten en andere drijfobjecten. De afstand van de steiger naar de vlonder was qua springen, bijna 2 meter, haalbaar dus Bob sprong. ´Nee, Bob, niet doen!´, riep ik nog want ik zag geen trappetje waar hij weer naar boven kon klimmen. En toen hij eenmaal doorhad dat hij er niet meer af kon komen, ging hij paniekerig jammeren. Hij waagde een sprong naar de steiger maar redde het net niet. Hij viel bijna in het water. Uiteindelijk heeft HS een deken naar beneden gehangen en Bob was gelukkig zo slim om die te gebruiken. Toen hij eenmaal weer boven was vond hij het zo vanzelfsprekend dat hij vrolijk verder wilde huppelen. Maar ik tilde hem op en droeg hem naar huis. Hij stribbelde tegen als een klein kind. Eén avontuur per dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten