Winter 2012

Hans verveelt zich nooit en knutselt zoals gewoonlijk

Bob kan nu ook op het ijs lopen maar ik geloof niet dat hij dat door heeft.
Waar zijn de eenden en meerkoeten? En de mensen?

Ik ging gisteren in mijn Elfstedentochtkleding boodschappen doen. De grootste hobbel die je hier moet nemen is de brug naar het winkelcentrum. Gevoelstemperatuur -20. Ik had een warme muts op en daarover heen een capuchon en nog sneed de wind door mijn wangen. Het IJmeer was op een fantastische manier bevroren, in golfjes. Alsof het van de een op de andere seconde stil was blijven staan.Het leek de Wolga wel.
De Britse journaliste die laatst op bezoek kwam vroeg of de bewoners van Steigereiland een hechte gemeenschap vormden. De jonge vrouw verwachtte een enthousiast, positief antwoord in de trant van: Ja, we staan altijd voor elkaar klaar. Als je ziek bent brengen de buren een pannetje soep enzovoorts. 'Nee', zei ik, 'ik zie de buren nooit. Overdag is het hier uitgestorven.'