Gisteren liep ik door de Utrechtsestraat langs een computerwinkel. Er hing een bord waarop te lezen stond: 'Printerinkt, kost bijna niks.' Dat werd tijd. Tegenwoordig heb je niet alleen de dierenmaffia die kapitalen aan je huisdier verdienen, maar ook de printerinkt- en batterijmaffia. Het is goedkoper om een nieuwe printer te kopen dan inktpatronen aan te schaffen. Eigenlijk geheel tegen mijn principes gooi ik allerlei haperende apparaten weg, alleen maar omdat je ze nergens kunt laten repareren. Misschien dat dat binnenkort verandert. Men begint zo langzamerhand wel in te zien dat de bergen afval dadelijk groter worden dan ons leefgebied. In de oceanen drijven eilanden van plastic zo groot als Ierland. Flessen en zakken die slecht opgevoede individuen in het water hebben gepleurd. Het is toch om je dood te schamen.
In de jaren 50 èn 60 ging het bij ons thuis als volgt. koffiefilters werden na gebruik uitgespoeld en opnieuw gebruikt. Plastic boterhammenzakjes idem dito. Ik zie die lullige plastic zakjes nog bengelen aan het droogrek van het balkon. Ik had een enorme hekel aan dat zuinige gedoe. Maar als ik tegenwoordig een kopje koffie maak met een koffiepad, denk ik onwillekeurig terug aan die tijd. Had je een ladder in je nylonkous dan bracht je hem naar een dame die gespecialiseerd was in het ophalen. Vijf dagen wachten en je kon je kous, zo goed als nieuw, letterlijk ophalen.
Het was een tijd vol ongemak en taai ongerief en de luxe waarin ik nu leef is nooit vanzelfsprekend. Daarom geniet ik er zo van. Een foto maken en gelijk het resultaat kunnen zien in plaats van te pielen met een filmrolletje, slechte foto's maken naar de fotograaf brengen en een week later de beroerde resultaten zien. Of een liedje horen op de radio en er 5 jaar over doen om er achter te komen wie het gezongen heeft. Nu: even naar YouTube.
Ik doe nog steeds jaren met apparaten terwijl men verwacht dat je om de twee jaar een nieuwe computer, printer, mobieltje of fototoestel koopt. Ik zocht een nieuwe batterij voor een oud mobieltje en werd keihard uitgelachen in de Phoneshop. 'Mevrouw, dat model wordt allang niet meer gemaakt. Dat is van 20 generaties geleden.'
Alleen de schoenmaker verwelkomt me met open armen. 'Nieuw hakje, mevrouw, doen we toch. Morgenmiddag klaar.'
Ik ben al twee jaar op zoek naar zwarte laarzen, het juiste model kan ik niet vinden. Weet je wat, dacht ik, ik heb nog goede bruine laarzen die al 5 x verzoold zijn. Ik ga ze zwart verven. Bij de schoenmaker kocht ik voor een tientje speciale lederverf en het was in een half uurtje gepiept. Dat zouden meer mensen moeten doen.
 |
| Vuilniseiland door mensen geschapen |
In de jaren 50 èn 60 ging het bij ons thuis als volgt. koffiefilters werden na gebruik uitgespoeld en opnieuw gebruikt. Plastic boterhammenzakjes idem dito. Ik zie die lullige plastic zakjes nog bengelen aan het droogrek van het balkon. Ik had een enorme hekel aan dat zuinige gedoe. Maar als ik tegenwoordig een kopje koffie maak met een koffiepad, denk ik onwillekeurig terug aan die tijd. Had je een ladder in je nylonkous dan bracht je hem naar een dame die gespecialiseerd was in het ophalen. Vijf dagen wachten en je kon je kous, zo goed als nieuw, letterlijk ophalen.
Het was een tijd vol ongemak en taai ongerief en de luxe waarin ik nu leef is nooit vanzelfsprekend. Daarom geniet ik er zo van. Een foto maken en gelijk het resultaat kunnen zien in plaats van te pielen met een filmrolletje, slechte foto's maken naar de fotograaf brengen en een week later de beroerde resultaten zien. Of een liedje horen op de radio en er 5 jaar over doen om er achter te komen wie het gezongen heeft. Nu: even naar YouTube.
Ik doe nog steeds jaren met apparaten terwijl men verwacht dat je om de twee jaar een nieuwe computer, printer, mobieltje of fototoestel koopt. Ik zocht een nieuwe batterij voor een oud mobieltje en werd keihard uitgelachen in de Phoneshop. 'Mevrouw, dat model wordt allang niet meer gemaakt. Dat is van 20 generaties geleden.'
Alleen de schoenmaker verwelkomt me met open armen. 'Nieuw hakje, mevrouw, doen we toch. Morgenmiddag klaar.'
Ik ben al twee jaar op zoek naar zwarte laarzen, het juiste model kan ik niet vinden. Weet je wat, dacht ik, ik heb nog goede bruine laarzen die al 5 x verzoold zijn. Ik ga ze zwart verven. Bij de schoenmaker kocht ik voor een tientje speciale lederverf en het was in een half uurtje gepiept. Dat zouden meer mensen moeten doen.
 |
| Nog één verflaag en ik heb zwarte laarzen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten