 |
| Vader Zwaan neemt een eetpauze |
De zwanenfamilie kwam langs met één kuiken. Moeder en kind hielden zich afzijdig maar ik hoop binnenkort een mooi portret van het gezin te nemen. De familie Meerkoet verraste ons vanmiddag met zeven kuikens. Zeven! Vorig jaar hadden ze er eerst twee, die verdwenen. Een tijdje later produceerden ze er weer twee die we maar één dag hebben gezien. Heel zielig want het stel doet zo zijn best. Als moeder broedt is vader de godganse dag bezig voedsel te verzamelen. Hij waagt zich vlakbij de agressieve eenden om een kruimel mee te pikken.
 |
| Zeven kuikens, een record voor ons meerkoetstel |
De zeven kuikens bleven nog veilig aan de rand van de steiger terwijl Pa en Ma hier en daar een blaadje groen opdoken en het in de snaveltjes van het grut duwden. Het is maar weer afwachten hoeveel er overleven.
 |
| Op de voorgrond, de echte Lulu. Links achter, Wanda, Lulu's kuiken van vorig jaar |
Zondag ontstond er wat verwarring. Lulu en haar vrijer bedelden om brood maar hun kuikens waren nergens te zien. Zou Case ze verzopen hebben? Lulu zag er verfomfaaid uit en had een wond boven haar snavel. We zien regelmatig hoe hij de kleintjes vastgrijpt en onder water duwt. Een paar uur later kwam de hele familie langs met twee Lulu's. De gewonde hield zich op de achtergrond. Toen realiseerde ik me dat de look-a-like Lulu's dochter is, Wanda, die vorig jaar geboren is. Lulu herkent haar niet meer en jaagt haar weg als ze te dicht in de buurt van haar nieuwe broedsel komt. Kortom, het is een soap die zich jaar in en jaar uit herhaalt. Wat voor nut het allemaal heb zal ons duidelijk worden als we voor de hemelpoort staan, hoop ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten