De meerkoet en de zin van het leven

Het zijn er nog negen

Het meerkoetenstel had vorig jaar twee nesten maar alle kuikens zijn jammerlijk omgekomen. Als je ziet hoe het mannetje al vanaf begin april bezig is, ja met wat? Hij zwemt op en neer alsof hij een enorme haast heeft. Het vrouwtje zit al een eeuwigheid te broeden onder de steiger van de overburen. Het is zo zielig, al die bedrijvigheid en de trots waarmee ze hun lelijke grut tonen. Het zijn net bloedblaren, die meerkoetkuikens. Meerkoeten zijn moderne ouders. Hun kuikens worden behandeld als prinsjes en prinsesjes  Dag en nacht zijn ze in de weer met die kleintjes. En dan, na drie dagen, komen ze langs zonder kuikens. Verzopen, opgevreten, wij kunnen er alleen maar naar gissen. De meerkoet lost zijn verlies op door onmiddellijk een volgend nest te beginnen. Ik denk dat ze een korte-termijn geheugen hebben van 3 uur. En zo gaat het al duizenden jaren. Voortplanting is het enige dat geldt bij zwemvogels en veel andere dieren.

Mr. Meerkoet laat zich niet wegjagen

Als we de eendjes voeren, geen brood maar groentebrokjes, laat meneer Meerkoet zich niet wegjagen door Case, Lulu's verloofde. Case heeft maar één taak: zorgen dat Lulu genoeg te eten krijgt. Om de kuikens geeft hij niets. Als zij een hapje willen mee-eten, pikt hij venijnig naar ze. Hij is een uitstekend echtgenoot maar een waardeloze vader.