Vorige week kwam ik de buurvrouw tegen. ' Ik kom net van de huisarts', zei ik. ' Zit je ook bij Kaatje?', vroeg ze. 'Uiteraard, Kaatje, superdoc. Als je bij haar langs gaat, treedt ze meteen in actie. Terwijl die andere, die slijmerd, altijd zegt : en hoe denk je dat ik je kan helpen? Weet ik veel, jij bent de dokter. Kaatje is top.' Buuf had exact dezelfde ervaring.
Omdat ik me maar doodziek bleef voelen, leek het me toch verstandig om de dokter te bellen. Ik kon gelijk langskomen. Kaatje's assistente onderzocht me, een prettige jonge meid. Ze vermoedde een longontsteking. Jeetje. Met wat bloed kunnen ze dat binnen 10 minuten vaststellen. 'O nee', dacht ik, zo'n vingerprik is zo gemeen.' Ik zette me schrap toen de naald eraan kwam. En voelde niets. Dat is tegenwoordig zo verfijnd. Wat een vooruitgang. Het slechte nieuws is dat ik wel een longontsteking heb. Met een anti-bioticakuurtje moet ik daar binnen een week vanaf zijn. Nu weet ik tenminste waarom ik me zo ellendig voel. Het is ook wel even schrikken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten