HK kwam mijn vroegere oppaskind tegen. Ze is bijna 20 jaar en heeft een zoon. Ze woont, gelukkig, in een opvanghuis waar ze met geld leert omgaan en voor zichzelf en haar kind leert zorgen. Daarvoor zwierf ze rond. De psychiater had de diagnose gesteld ADHD. Beetje laat, ik wist dat al toen ze nèt 1 jaar was. Voor haar zorgen was net zo moeilijk als een chimpansee 3 hoog achter opvoeden. Ik had voortdurend het gevoel dat ik faalde en dat het slecht met haar af zou lopen. Terwijl ik al het goeds voor haar wenste en eigenlijk medelijden met haar had. Op school stond ze het grootste gedeelte van de dag op de gang. Alsof dat een oplossing was. Ik hoop dat ze nu genoeg hulpverleners om zich heen heeft dat ze alsnog iets van haar leven en dat van haar kind kan maken.
Ik las wat stukjes op mijn oude blog Sophie´s Choice. Over de komst van Bob. Kittens zijn schattig maar het zijn net stuiterballetjes. Ik herinner me dat Bob wild aan het spelen was en dan midden in zijn spel in slaap viel. Tegenwoordig is Bob rustiger, hij slaapt veel meer. Toch zou hij het liefst buiten leven. Bob is ondertussen al drieneneenhalf jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten