Ruby Wax slikt al 20 jaar medicijnen tegen onder andere depressie. Je hoort wel vaker dat mentale ziektes uit de taboesfeer gehaald moeten worden. Ik heb daar nooit problemen mee gehad. En ben altijd heel open geweest over mijn opname in het 'gekkenhuis'. Als mensen daar moeite mee hebben, is dat hun probleem. Ik ben zo dankbaar dat er tegenwoordig uitstekende pillen zijn die je leven kwaliteit geven.
Ik noem de periode waarop alles in mijn hoofd op losse schroeven kwam te staan: achter de coulissen kijken van het leven. Angstaanjagend, maar als je het overleeft weet je meer dan elk ander gezond mens. Je hebt jezelf uit elkaar gehaald en daarna weer krakkemikkig in elkaar gezet. Er zijn wat schroefjes overgebleven
Ruby Wax vertelt in het programma Who do you think you are, dat haar ouders monsters waren. In 1939 gevlucht vanuit Wenen naar Amerika. Haar vader had losse handjes, haar moeder was 'hysterisch'. Die liep op straat te schreeuwen.
Ruby's vraag of haar moeder getraumatiseerd was door de nazi's of dat de gekte in haar genen zat, werd beantwoord in Wenen. Zowel haar overgrootmoeder en haar tante waren opgenomen in een psychiatrische inrichting en daar ook gestorven.
De diagnose werd beschreven als 'agitated'. Veel betere term dan zenuwelijer of overgevoelig zoals ik vaak genoemd word. Ik ben simpelweg agitated.
Van huis uit al. In de huidige situatie voel ik me extra agitated.
Als ik van jongs af aan geleerd had dat ik me er niet voor hoefde te schamen, zou het leven een stuk soepeler zijn verlopen. Maar ja, das achteraf gezien.
Wat heb jij nou? Ik ben agitated. Oké? Oké. En nou wieberen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten