Blanche en ik zaten in de tram vandaag. Op weg naar het verpleeghuis. Om 13.00 was de uitvaart van Eberhard van der Laan. Al het openbaar vervoer hield een minuut stilte. Ik kende hem eigenlijk niet zo goed maar door zijn ziekte kwam er veel informatie over hem naar buiten. Hij was nog een echte sociaal-democraat maar niet een die zich emotioneel liet chanteren door minderheidsgroepen.
Duizenden mensen liepen vrijdag langs zijn kist. Jongeren, ouderen, van alle afkomsten. Iedereen zei: 'Onze burgemeester was een lieve man.' Er heerste in die rij voortschuivende mensen een saamhorigheid waar de burgervader voor gezorgd had.
Zijn laatste woorden: Zorg goed voor onze stad en elkaar, zouden ergens waar iedereen ze kan zien, in een muur gebeiteld moeten worden. Ik voelde me even trots een, geadopteerde, Amsterdammer te zijn. Kippenvel.
Duizenden mensen liepen vrijdag langs zijn kist. Jongeren, ouderen, van alle afkomsten. Iedereen zei: 'Onze burgemeester was een lieve man.' Er heerste in die rij voortschuivende mensen een saamhorigheid waar de burgervader voor gezorgd had.
Zijn laatste woorden: Zorg goed voor onze stad en elkaar, zouden ergens waar iedereen ze kan zien, in een muur gebeiteld moeten worden. Ik voelde me even trots een, geadopteerde, Amsterdammer te zijn. Kippenvel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten