Ik zat gisteren in de trein op Amsterdam CS. Hij reed nog niet dus kon ik mooi de voorbijgangers op het perron bestuderen. Er kwam een oude, gebitloze man aanschuifelen, stapje voor stapje. Drie nette koffers op wieltjes voor zich uitduwend. Aan zijn broek hing een zakje gevuld met urine dat zwaaide bij elke beweging die hij maakte. Waar kwam hij vandaan, waar ging hij naar toe? Had hij mantelzorg nodig of was het zo iemand die elke hulp structureel vermijdt? Beangstigend hoe het mis kan gaan in het leven van een mens, dacht ik. En het kan iedereen overkomen, somberde ik verder. Gelukkig stond bij het lieve en gastvrije gezin van mijn broer de wijn klaar.
 |
| En mooie luchten in Voorhout |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten