Het is oorlog en ik ben niet neutraal

Dat krijg je met slecht onderwijs

Mijn huisgenoot zegt regelmatig: ‘ Joh, maak je niet dik, dun is de mode.’ Zo’n heerlijke jaren 50- uitdrukking die niet vaak meer gebruikt wordt. Ach, de jaren 50, de oorlog was voorbij en we kregen het steeds beter.

Waar maak ik me dan druk om? Omdat het altijd hetzelfde liedje is. Er gebeurt iets verschrikkelijks, iets onvoorstelbaar wreeds. En als men dan van de eerste schok is bekomen, begint Het Grote Goedpraten, Het Vergoelijken, de Oproep om Empathie te tonen voor de daders. Joden vertrekken massaal uit Frankrijk ( waar moeten ze naar toe?) terwijl moslims en moslima's op televisie verklaren het erg zwaar te hebben.

Een uitdrukking die je ook vaak hoort: -Wie zijn geschiedenis niet kent, is gedoemd die te herhalen. - Ja hoor, daar zijn ze weer, de Chamberlains van de 21ste eeuw. Dichter Ilja Pfeiffer schrijft in NRC-next dat empathie de enige weg is om de daders te begrijpen. Een soort anti-autoritaire aanpak uit de jaren 70. Dat leverde een generatie van egocentrische etters op.

En dan deze: 'Moslims zijn de grootste slachtoffers.' Ja van moslims. Van de Taliban, IS, Boko Haram en al hun nog gewelddadiger afsplitsingen.

Spotprent Nederland neutraal WOI

Gelukkig ben ik niet de enige die hier verontwaardigd over blijft en ziek van word.
'Uiteindelijk is het altijd onze eigen schuld- met empathie voor de daders', schrijft Max Pam vandaag in zijn column.

En verder over Pfeiffer's oproep:
- Omdat ik altijd iets wil leren, ben ik meteen aan de slag gegaan en daarbij had ik het geluk dat twee dagen eerder in NRC-Handelsblad een uitgebreid verslag verschenen van de moordpartij. Columniste Sigolène Vinson, een van de weinigen die overleefde, vertelt hoe haar mannelijke collega’s een voor een werden afgeschoten en hoe die, stervende in hun bloed, over elkaar lagen- de hoofden naar beneden. ‘Wij doden geen vrouwen!’, hebben de terroristen geroepen en daarmee hebben zij het leven van Sigolène gespaard. Dat is toch een mooi punt om mijn empathiegevoelens te laten beginnen. -
...
-De Franse filosoof en essayist Pascal Bruckner erkent dat het nu oorlog is.’Noem het beestje alsjeblieft bij de naam.’ Verder zegt hij niet graag in de schoenen te staan van degenen die er destijds voor hebben gepleit hun toon te matigen. Dat is op niets uitgelopen. Ook wijst hij erop dat de term islamfobie werd gelanceerd door de ayatollah Khomeini, met als doel om ‘de kritiek op zijn religie gelijk te stellen aan racisme.- (Ik dacht al, waar komt die term racisme toch vandaan als het over godsdienst gaat. HdK).

Pam over de Joodse slachtoffers in de supermarkt, bij het Joods museum in Brussel en Toulouse daarvoor enzovoorts:
- Wat hadden deze mensen moeten doen om hun dood te ontlopen? Hun toon matigen? Zich beheerst opstellen? Zich tegen de politiek van Netanyahu uitspreken? Misschien hebben zij dat wel gedaan. In feite waren het puur racistische moorden, ingegeven en opgepimpt met religieuze motieven.
Dat het oorlog is, is een zeer onaangename boodschap. Daar hadden weinigen op gerekend. Ik wil ook liever theedrinken. Graag zelfs, met een chocolaatje erbij. Je suis Leonidas. Maar aan het zomaar doodschieten moet een einde komen.- Aldus Max Pam.

De aard van de extremist is echter dat 'zomaar mensen doodschieten' zijn lust en zijn leven is. Kom maar op, nu is het echt oorlog. Neutraal blijven lukt mij niet.