Tradities en groepsgeblaat

Weerzinwekkend, al die kerels

Weet je wat ik zo eng van deze tijd vind? De prominente rol die godsdienst weer speelt. Ik groeide op in de jaren 50 en zelfs toen al was, in mijn omgeving, geloof een bijzaak. Onze bovenburen gingen zondags naar de kerk en dat was alles. Het leven draaide vooral om het heden. Het belangrijkste was dat je fatsoenlijk met elkaar om ging en rekening met elkaar hield. Dat moest ook wel in een overbevolkt land met grote gezinnen en woningnood. Op de middelbare school leerde je Engels, Frans en Duits want wij beseften wel dat onze buurlanden nooit van hun leven onze taal zouden spreken.

In de jaren 60 viel zowat iedereen van zijn geloof. Meneer de pastoor hoefde niet langer van deur tot deur te gaan om te informeren waarom mevrouw nog niet zwanger was. Haar jongste was immers al twee jaar. Al die bemoeizucht en bangmakerij van de kerk werd door velen overboord gegooid en afgedaan als kinderachtig, paternalistisch gezeur. Waar bemoei je je mee? Weg met de schijnheiligheid.

En nu zijn we weer helemaal terug bij af. Het gaat alleen nog maar over geloof. Eén verkeerd woord en men is gekwetst en noemt je, het toppunt van stupiditeit, een racist. Ik heb hier helemaal geen zin in. Iedereen vlucht uit die kut islamistische landen om vervolgens hier een moskee te bouwen en halal voedsel te eisen. Of de lokale bevolking zich maar aan wil passen. Hoepel toch op.
Daarom wordt er met gemengde gevoelens over de Syrische vluchtelingen gesproken. Wat haal je in godsnaam in huis? Nog meer islam.

Ik heb respect voor mensen die een gehandicapt kind verzorgen, of nachtdiensten draaien in een psychiatrische inrichting. Voor artsen en verpleegkundigen die naar verre oorden afreizen en met een eenvoudige operatie blinden hun zicht teruggeven. Inspirerende leraren die kinderen enthousiast maken zodat zelfs de 'hopeloze' gevallen een succes van hun leven maken.
Ik heb geen respect voor gelovigen alleen maar omdat zij geloven. Ik heb geen respect voor mensen die kritiekloos de woorden van de iman of dominee accepteren als de absolute waarheid. Ik heb geen respect voor volgelingen.

En ik bewonder mensen die bij alles wat zo zelfsprekend is, grote vraagtekens zetten. En die tegen de stroom durven in te zwemmen. Eigenzinnige, dappere mensen die het zonde van hun tijd vinden om over het leven na de dood te speculeren. Vrienden die ik 30 jaar ken en me toch nog weten te verrassen met originele invalshoeken.
Iets wat bij de gelovige massa totaal ontbreekt: originele invalshoeken.

Dus val mij niet lastig met je tradities, stenen gooien naar de duivel, je groepsgeblaat en je papagaaien geklets. Ik heb er geen geduld voor, laat staan respect. Ik ben geen Franse gans die elke dag die troep door zijn strot geduwd krijgt. Dan maar intolerant, jammer dan.