Ik mis een arm

Ik word elke ochtend wakker met het gevoel: Er is iets verschrikkelijks gebeurd. O ja, mijn arm is geamputeerd.
Zo voelt het verlies van Bob. Het wordt gelukkig minder. De eerste week was de wond rauw. Ondragelijk.
Vandaag ga ik zijn as halen. Met een pootafdruk in gips. Je moet toch wat.