Bob heeft huisarrest. Voor mijn gemoedsrust laat ik hem niet meer naar buiten. Het is glad en hij is gek genoeg om op het ijs te springen. Om er vervolgens door te zakken. Tenminste dat scenario speelt zich af in mijn hoofd. ´Kom maar Bobje´, paai ik hem, ´je mag op het terras´. Daar is het zo glad dat je er kunt schaatsen. Beter iets dan niets, denkt de BOB. Onder de tafel is een draad gesponnen. In de zomer kruipen hier duizenden spinnen rond. Er is een speciale spinnenbestrijdingsdienst. Diervriendelijk als wij zijn (op ons bord lag vanavond een koe), maken wij daar geen gebruik van.
Eén spin heeft de winter overleefd en heeft vannacht een eenvoudig, creatief breisel gemaakt. Bob ziet het onmiddellijk, denkt dat het speciaal voor hem is aangebracht. En ontmantelt het kunstwerk binnen een mum van een tijd. Mijn motto is: Zolang alle dieren (en de kinderen) maar gelukkig zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten