Er kwamen werkmannen aan de deur die vroegen of ze wat elektriciteit mochten aftetappen. HS moest er even over nadenken. Hoelang? Half uurtje. Vooruit dan maar. De deur bleef op een kiertje staan. Als ik Bob een half uurtje niet heb gezien, weet ik dat er wat aan de hand is. Of hij zit opgesloten in het washok, of hij is buitengesloten op het terras. Of hij is ontsnapt. Kijk, als de deur open staat kun je op je vingers natellen wat Bob doet. Als iemand aanbelt, en het Emanuellamelodietje klinkt, weet Bob dat dit zijn kans is om weg te glippen.
Tegenwoordig maak ik me er niet zo druk om want hij is tot nu toe op Steigereiland gebleven. Als ik een rondje loop en zijn naam roept, antwoordt hij meestal met een jammerig geluid. Alsof hij in nood is. Niets is minder waar. Zodra hij me ziet huppelt hij vrolijk weg. Hij is in zijn element.
Gisteren zag ik hem op het ophaalbruggetje zitten. Hij was zichzelf aan het wassen. Op z´n dooie gemakje. Ik liep ontspannen naar hem toe en tilde hem op. Hij was vanaf zijn middel kletsnat. Zou hij door het ijs zijn gezakt? Hij wist het ons niet te vertellen maar was een half uur bezig zijn toilet te maken. Daarna viel hij op de voerbak aan ons achterlatend in raadselen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten