Volgens mij werkt het voedingsplan van mijn diëtiste niet en kan ik beter op mijn eigen gevoel afgaan. Zij benadrukt wat ik niet mag en vroeg naar een streefgewicht. Terwijl mijn doel is stress en vermoeidheid niet wegvreten maar herkennen. En weer van maaltijden te genieten. Hopelijk kom ik dan ook van die invaliderende vermoeidheid af. En van die bespottelijke buik.
Laatst ging ik een flinke wandeling maken maar voelde me zo opgefokt. Eigenlijk had ik trek in een boterham met makreel. In mijn achterhoofd zaten de woorden van de voedingsdeskundige: brood is suiker. Later dacht ik: krijg de pip, ik eet waar ik trek in heb. En voelde me gelijk beter. Fuck het streefgewicht, dat geeft alleen maar stress. Bovendien heb ik de indruk dat diëtisten tegenwoordig gesponsord worden door de lightindustrie. En als je ergens ongezond van wordt is het wel van light producten.Dat weet Bob zelfs.
De Huffingtonpost had de zogenaamde sportdrankjes getest. Eén blikje staat gelijk aan het eten van 6 Marsen! Doe toch normaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten