Gisteren liet ik Blanche uit op het landje. Het ligt in een soort dal en bovenaan de rand loopt een weggetje. Daar reden net twee bolderkarren langs met 12 peuters die alle 12 riepen: 'Kijk eens wat een klein hondje. Klein hondje! Klein hondje!' Blanche spurtte dwars door de bramenstruiken naar boven en sprong tegen de karren op. Vierentwintig handjes werden uitgestoken en de peuters riepen: 'Aaien! Aaien!' De peuterleidsters haalden hun IPhones tevoorschijn en begonnen te knippen. Ik tilde Blanche op en liet elke peuter even Blanche's ruggetje aanraken. Aaah, wat scháttig, zo'n klein hondje heb ik nog nooit gezien. Die zin hoor ik dus de hele dag. Fietsers, automobilisten die bij het stoplicht staan: 'Ooooh, kijk nou, wat schattig.'
Vandaag werden er drijvende tuintjes bij ons huis geplaatst op initiatief van een paar bewoners. De drijftuinspecialisten dronken na gedane arbeid een biertje op de steiger toen ik langs liep. Aardige, hippie-achtige types. Eén van hen pakte Blanche op, legde haar in zijn nek en aaide haar oortjes. Blanche sloot verrukt haar oogjes. De jongen zei: 'Ik ben verliefd.'
Gisteravond liep ik met Blanche nog een rondje over de IJburglaan waar een groot aantal bewoners buiten zaten te genieten van een warme avond. Flesje rosé op tafel. Iedereen moest haar aanraken, knuffelen, wilde alles van haar weten. Ik moet tegenwoordig een sluiproute nemen om al die fans van Blanche te ontlopen. Als ik dan nog vertel dat ze vernoemd is naar één van The Golden Girls, zijn de dames en heren van boven de 35 helemaal vertederd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten