Ken je dat? Dat alles wat je onderneemt fout loopt? Gisteren was het zo'n dag. Eerst de hele ochtend bezig geweest met het regelen van een shuttlebus van Faro en Lagos. Had je een Visa creditcard voor nodig. Ik geloof dat ik tijdens het surfen een virus binnenhaalde want opeens werkte geen enkel wachtwoord meer dat ik nodig heb om online sollicitaties in te leveren. Ik vroeg een nieuwe aan, herkende het apparaat mijn sofinummer niet. Toen viel er een brief in de bus van de UWV dat mijn uitkering voortaan op een totaal onbekend banknummer gestort zou worden. Na een half uur bellen had ik dat weer recht gezet. Drie keer naar de apotheek geweest. Nee, de huisarts heeft geen receptje doorgegeven. Ja, het receptje is wel doorgegeven maar de medicijnen kunt u pas morgen ophalen. Ook was er iets mis met mijn webmail. Ik UPC bellen. Krijg ik een vrouw aan de telefoon met een zwaar Limburgs accent. ''Welke site gebruikt u?' 'Huh, gewoon, chello webmail.' 'Maar welke pagina?' 'Ik begrijp niet wat u bedoelt. Van UPC uiteraard.' Ik voelde mijn bloed al gaan koken. 'In plaats van een mailtje te beantwoorden, doet u dan eens een nieuwe aanmaken', was tenslotte haar advies, 'heb ik u zo voldoende geholpen?'
Zo ging het maar door. Struikelen over mijn eigen benen, Blanche die geen poot wilde verzetten tijdens het wandelen. Eén of andere idioot deed een poging tot een rampkraak aan de overkant. In de scooterwinkel. Hij reed zo met zijn auto door de voordeur.
Wat vooraf ging: zonder in details te treden. Blanche werd steeds onhandelbaarder als ze de hele dag bij HS in de keuken had doorgebracht. Veel te onrustig, geen regelmaat en veel te veel vrijheid. Ze nam praktisch het hele huis over met haar gegrom en gebijt. HS nam haar telkens mee naar buiten, zag ik opeens het buurmeisje met een onwillige Blanche lopen. Plus 4 kleuters die aan haar trokken en plukten. Gevolg, als ik de keuken betrad, verschanste ze zich in de hondentas.
Dus, ik heb de rust en regelmaat hersteld. De tas buiten bereik gezet. De regie in handen genomen. Vandaag weer een prettige wandeling gemaakt met vriendin A. Even stoom afgeblazen. Er sprongen ook weer konijntjes rond, hopelijk is de epidemie voorbij. Zaterdag komt Carlito een paar uurtjes met Blanche spelen. Misschien kan hij haar leren trappen lopen. Hij kan dat namelijk wel terwijl Blanche hulpeloos bovenaan de trap staat te piepen tot een mens haar naar beneden draagt. Blanche kijkt op tegen haar grote vriend. Er is niets leukers dan die twee over het strandje te zien rennen.
Vanavond dacht ik, ik rol een lekker peukie van mijn zelfgeteelde pretkruid. Dat heb ik wel verdiend. Helaas, geen vloeitjes in huis. Dan maar weer die stomme mindfulnessoefeningen. Eén ding is zeker, morgen zal alles beter gaan, dat kan niet anders. Toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten