Vaak vliegt de ellende in de wereld me aan. Als ik de krant opsla. Slechte, boze, verwende en verongelijkte mensen. De schuld van de media, wordt mij verzekerd. Die blazen alles op zodat je het gevoel krijgt dat 80 % van de volwassenen iets kwaads in de zin hebben. Dokters die ebola-patiënten verzorgen, worden vermoord door slecht voorgelichte stamgenoten. IS die een onbegrijpelijke aantrekkingskracht heeft op jonge moslims. Het is allemaal zo hopeloos. Ik ben toch al zo'n rampdenker. Misschien ben ik aan vakantie toe. Ik weet het wel zeker.
Vannacht droomde ik dat ik drie giraffes cadeau had gekregen. Ze verbleven in een hooischuur in het donker. Ik moest een prettige levensomgeving voor ze vinden. Een stuk land met veel bomen. Maar eerst werd ik in de jeugdherberg verwacht, waar ik een maaltijd voor 144 gasten te bereiden had. 'Het is een droom', droomde ik, 'word wakker.' Niet voordat ik het eten op tafel heb.
Uitgeput rolde ik uit bed en dacht aan een eenvoudig huisje in Portugal aan het strand. Een ruimte die weinig onderhoud vereist met een grote schuur voor HS. En internetaansluiting.
Op werk werden wij een keer onderworpen aan een psychologisch onderzoek. Na allerlei gesprekken en onderlinge oefeningen, vertelde de gespreksleidster ( 200 euro per uur) onze respectievelijke valkuilen die we geacht werden te vermijden om een betere samenwerking te krijgen. Je kent het wel, ingebakken gedrag. De één was te dominant, terwijl de ander juist over zich heen liet lopen. Wat was de mijne ook alweer, dacht ik laatst. O ja, te veel hooi op mijn vork nemen. Ik kan steeds minder aan, alleen nog een gebaksvorkje hooi. Alsof mijn batterij leeg is.
Nu zit ik met die drie giraffes in de hooischuur. En niet te vergeten het paard en de ezel die op zolder staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten