Ziekenboeg

Hans en Blanche in Portugal

Er liggen er nu twee in de ziekenboeg. Ik zou eigenlijk een verpleegsteruniformpje aan moeten trekken maar dan wordt de patiënt te opgewonden.

Blanche huppelde afgelopen maandag vrolijk met me mee naar de dierenarts. Ze was 1 ons aangekomen, dat staat gelijk aan 2 kilo bij ons of meer. Ik liet haar achter bij de assistente. Om 14.00 uur kon ik haar weer ophalen. Ik had een hele, handige mandtas van la buuf gekregen, gevoerd en van boven open. De operatie was geslaagd. Ze kreeg nog wat pijnstillers mee. Rekening: 380 euro. Ik zou best een kameraadje voor Blanche willen aanschaffen maar het is niet te betalen. Blanche gromde toen ik haar oppakte en in de mand legde.

Je wil het beste voor zo'n kleintje, zielig is het wel. Hans: 'Ik begrijp jou niet. Je vindt wel dat kippen vrij moeten lopen en zo'n hond laat je steriliseren.' Wat het één met het ander te maken heeft, begrijp ik niet. Zal wel iets zijn met 'onnatuurlijk'. Ik heb Cesar er nog eens op na gelezen want ook op Facebook was men tegen het neutraliseren van huisdieren. Sorry hoor, de asiels puilen uit, mensen redden honden uit het buitenland en dan zou ik Blanche laten dekken omdat ze zo schattig is.
De Vrienden vonden vooral castreren erg. Argumenten: 'Dan is hij minder hond' 'Dan kan hij zich niet handhaven in de roedel' ' Castreer Cesar'.

We komen dagelijks ongecastreerde reuen tegen en die zijn pas zielig. Ten prooi aan hun hormonen. Als er een teefje loops is op IJburg, ruiken ze dat op kilometers afstand.
Toen Blanche loops was, stond die arme chihuahua Brutus de hele dag voor de deur te piepen, niet wetend wat hij met zichzelf aan moest.

Ik heb mijn verantwoordelijkheid genomen en nu ligt Blanche heel zielig te bibberen op een kleedje in de keuken. Haar ogen lichten op als Bob binnenkomt. Bob ging zelfs kijken wat er met Blanche was.

De andere zieke maakte me vannacht wakker en vroeg om paracetamol. En of ik de dokter wilde bellen want hij heeft ontzettende pijn in zijn zij. Hans is nog steeds kortademig en snel geïrriteerd. Ik weet ook wel dat ik dat niet persoonlijk op moet vatten maar af en toe schiet ik uit mijn slof. Vannacht schreeuwde hij opeens tegen Bob. Dat hij van het bed af moest. 'Schreeuw niet zo', schreeuwde ik van de schrik. Ik zat net midden in een droom en nu weet ik niet hoe het afliep.

René Gude zei het al: ' Het leven is een gedoe.' Het zijn geen gemakkelijke tijden, laat ik het daar op houden.