Analyses, analyses, analyses

Molenbeek, daar kun je je als terrorist makkelijk verbergen

Deze vreemde tijden vragen om goede analyses. Na de aanslagen in Parijs en Brussel hoor je voortdurend: we laten ons niet door angst leiden. Waarom niet? Angst is een nuttige emotie. Gisteren opende Hanneke Groenteman het programma De Wereld Draait Door met het Manifest. Kort samen gevat: laten wij alle vluchtelingen met open armen ontvangen en ons niet door angst laten leiden. Ik ging gelijk op zoek naar mijn Gebroken Geweertje dat ergens in een doos ligt. Want WOII wordt er altijd bijgehaald met name het verschrikkelijke lot van de Joden. Het is appels en peren vergelijken. En dacht aan de uitspraak van Charlton Heston: Political correctness is tyranny with manners. Natuurlijk, een engerd die van wapens houdt maar wel een goede uitspraak.
Bovendien lees ik alle artikelen van deskundigen zoals Arnold Karskens, Arthur van Amerongen en Afshin Elian. Dat zijn mensen die niet in de grachtengordel wonen, maar weten we ze het over hebben. Van Amerongen heeft jaren in Molenbeek gewoond en allang gewaarschuwd voor de toestanden daar in zijn boek Eurabia. Elian is uit Iran gevlucht. En Karskens zit regelmatig in oorlogsgebieden.
Sylvain Ephimenco geeft, godzijdank, een uitstekende analyse over het Manifest. Angst + Verstand.

MANIFEST Sylvain Ephimenco

 Het Manifest vóór de vluchtelingen, dat door Denker des Vaderlands Marli Huijer mede is opgesteld en dat door 182 hoogleraren en een handvol BN'ers is ondertekend, kreeg gisteren niet al te veel aandacht in de media. Wel mocht het stuk zich op talrijke reacties verheugen op de site van Trouw. Ik nam gisteren de tijd om iedere lezersbevinding tot mij te nemen. Frappant was de bijna unanieme gedachte achter de respons: van de 132 reacties (tot 15.00 uur) waren er maar acht positief. De rest kon verdeeld worden tussen gematigd en zeer negatief, tot zelfs woedend. Nu kun je altijd de stem des 'lezersvolks' in diskrediet brengen, zoals een collega van mij ook deed tijdens de Fortuyn-revolte.

Maar of dit volstaat? Hoe luidden vervolgens de kwalificaties die de reageerders gebruikten om het manifest en zijn ondertekenaars te typeren? Binnen enkele minuten stond mijn oogst op 'wereldvreemd', 'neerbuigend', 'elitair', 'de kloof vergrotend', 'niet kritisch', 'polariserend', 'tweedeling bevestigend', 'hoogmoedig'. Toen besloot ik met turven op te houden. Grof samengevat wordt de hoogleraren verweten vanuit hun bevoorrechte positie een idealistische visie te ontrollen die niet strookt met de realiteit. Ik kan me de teleurstelling van de ondertekenaars voorstellen, als ze deze reacties hebben doorgenomen: je loopt over van de goede bedoelingen en je wordt ervan beschuldigd de buitenwereld vanuit je luxe villa of appartement te aanschouwen. Wellicht was de timing van de hoogleraren en Huijer, om de asielmigranten bijna onvoorwaardelijk in Europa welkom te heten, niet de juiste. De talrijke incidenten met homo's, vrouwen of christenen in azc's hebben twijfels gezaaid.

Vooral over het vermogen van asielmigranten om zich aan de open cultuur en tolerantie te conformeren die het manifest juist als argument vóór gastvrijheid gebruikt. Wat heb je aan een beroep op Europese waarden als deze niet door de ontvangers worden erkend? Dat volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau de toestroom van asielmigranten voor grote zorgen en polarisatie zorgt bij Nederlanders maakt de zaak niet eenvoudiger. Ook het feit dat de laatste tijd in Nederland een flink deel van die vluchtelingen Albanezen zijn met economische motieven, zorgt voor verwarring. Enfin, onze hoogleraren kunnen zich niet meer op Angela Merkel beroepen, de moeder aller vluchtelingen. Het is juist deze bondskanselier die de motor is geweest achter het pact met de duivel, de Turkse president Erdogan. Sinds de ondertekening ervan worden asielmigranten in detentiecentra opgesloten en droogt de asielstroom op.

In het Manifest stond iets over de 'angst' die Europa in zijn greep heeft en een 'slechte raadgever' zou zijn. Het deed me denken aan de dag dat ik als kind gebiologeerd naar een bosbrand stond te kijken. Prachtig vond ik al die kleuren. Toen het vuur dichtbij kwam en de hitte voelbaar werd, smolt ik van angst en rende weg. Die dag is mijn angst onmiskenbaar een goede raadgever geweest.