Prikkels

Kasper van Kooten zat een tijdje op Facebook. Aardige jongen, die zelf zijn postjes plaatste en dat niet door zijn secretaresse liet doen. Tot vader Kees zei: 'Kas, niet doen jongen, je versnippert je aandacht.' Dat schreef Kasper: 'Jongens mijn vader heeft gezegd dat ik beter van Facebook kan afgaan.' En weg was-ie. Wijze vader, goede zoon.

Facebook trol

Facebook is een soort stamkroeg. Er zijn dagen dat je te maken hebt met gemoedelijke mensen, die grappige opmerkingen maken en met wie te praten valt. Helaas word je meestal lastig gevallen door trollen. En gebombardeerd met zeer verontrustend nieuws van deskundigen: Rome valt. Nu moet ik zeggen, dat ik op elke onrechtvaardige scheet reageer, vooral als hij een uur in de wind ruikt. Ik kan wel tegen mezelf zeggen: negeren. Maar daar gaat ook veel energie in zitten. Nu ik een paar dagen pauze heb genomen, voel ik hoeveel prikkels je binnenkrijgt bij zo'n sociaal medium. Dezelfde prikkels als in het centrum van Amsterdam waar je van je sokken wordt gereden en uitgescholden wordt voor Mafkees (Nederlander) of Hoer (Marokkaan).

Veel mensen vinden dit gezellig

Ik schreef eens een onschuldig stukje hoe fijn het wonen is op IJburg. Dat IJburgse kinderen in een fantastische omgeving opgroeien met onbegonnen landjes en overal zwem- en vaarwater. 'Welja, ga een beetje reclame zitten te maken voor IJburg. Dadelijk is het hier ook stampvol', was de reactie van, hoogstwaarschijnlijk, een welgestelde IJburger. Ik heb nederig mijn excuses aangeboden. Weer eens wat anders dan: Krijg de kolere!

ING-spotje in voorbereiding

Prikkels en dus versnippering van je aandacht. Laatst moest ik in de stad zijn, bij het Centraal Station. Ik was uitgenodigd op een verjaardag van een 7-jarig jongetje. Henk zegt altijd: 'De open inrichting Amsterdam.' Behalve hordes toeristen en shoppende bewoners, moesten Henk en ik uitwijken voor bierfietsen! In de Jordaan stond een groep meisjesstudentes, die allemaal Nederlands geleerd hadden van Kinderen voor Kinderen en een uitstraling hadden van: wij zijn prinsesjes, de wereld ligt aan onze voeten. Dan het feestje zelf. Buiten een luchtkasteel. Het geschreeuw van de kinderen, die allemaal zware wapens van plastic bij zich hadden, werd overstemd door wat Thomas van Luyn   kutmuziek noemt. 'Jongens', zei ik tegen het grut, 'doe tante Hettie een lol en ga even IS verslaan.' Qua energie (suiker) hadden ze een goede kans gehad.

Een dag zonder Thomas van Luyn is een dag niet gelachen

God, wat was ik blij weer in mijn eigen huisje te zijn waar je een speld kunt horen vallen. Behalve vandaag. Naast het raam wordt op dit moment een ING-reclame opgenomen. Blanche weet niet wat ze ervan moet denken. Goed of slecht volk? Voor alle zekerheid flink keffen.

Weg uitzicht