Ik heb zo weinig lol in mijn leven. En ik zit me maar af te vragen hoe dat komt. Ik ben heel blij met mijn huisje. Het is heerlijk dat Bob weer bij me woont. In de oude woning zag ik hem nauwelijks. Of hij was buiten. Of hij lag ergens te slapen op een van de drie verdiepingen. Bob is nooit een schootkat geweest en ging al zijn eigen gang toen hij 4 weken oud was. Nu begroet hij me en praten we in kattentaal. Hij slaapt gezellig op mijn bed. Ik ben ook heel tevreden over mijn tuintje. Laatst lagen Bob en Blanche in de schaduw, neusjes tegen elkaar aan.
Verder leef ik als een kluizenaar. Ik dacht erover vrijwilligerswerk te doen maar ik heb het gevoel dat ik sociaal niet functioneer. Ik lig het liefst in bed. Is het de leeftijd? Relationele problemen? Ik kan het ook niet meer opbrengen om te mantelzorgen bij Hans. Ik voel me da net een huishoudster.
Laatst was mijn oude kameraad Henk op bezoek. Vroeger sprak ik hem elke dag.
Nu nog zelden. 'Ik denk dat je familie boos op je is', zei hij. Huh, hoezo. Omdat je altijd alles afzegt. Wel ja, maak me ook nog eens paranoide. Misschien was Henk boos dat ik niet op zijn boekenpresentatie was. Dat was echter overmacht. De stroom was uitgevallen en de tram reed niet.
Gisteren had ik zin om vrolijke gordijnen voor mijn slaapkamer te kopen. Helaas is mijn geld op. Mijn spaargeld is bedoeld voor een sobere crematie. Ook zoiets om naar uit te kijken.
De tandarts constateerde een ontsteking in de wortel van een kies en verwees me naar een endodontoloog. Endo Enzo heet die club. De behandeling kost 700 euro en je moet gelijk pinnen. De verzekering vergoedt het niet en van de bijzondere bijstand krijg ik ook niets. Had u zich maar beter moeten verzekeren. Terwijl ik al een kapitaal betaal. Amerikaanse toestanden. Met weinig financien kan ik nog wel leven. Zoveel heb ik niet nodig.
Maar dat lusteloze gevoel. Niets werkt meer: alcohol, wiet. Ik lijk verdomme Herman Brood wel. Al zou ik nooit op het dak van het Hilton gaan staan.
Ik hoop dat het tijdelijk is. Het zou al helpen als Hans me af en toe zou bezoeken. Die gaat ervan uit dat alles en iedereen naar hem komt. En verwacht ook dat de kaboutertjes 'snachts zijn belastingformulieren invullen. Of ik.
Misschien moet ik gewoon accepteren dat ik me klote voel.
Verder leef ik als een kluizenaar. Ik dacht erover vrijwilligerswerk te doen maar ik heb het gevoel dat ik sociaal niet functioneer. Ik lig het liefst in bed. Is het de leeftijd? Relationele problemen? Ik kan het ook niet meer opbrengen om te mantelzorgen bij Hans. Ik voel me da net een huishoudster.
Laatst was mijn oude kameraad Henk op bezoek. Vroeger sprak ik hem elke dag.
Nu nog zelden. 'Ik denk dat je familie boos op je is', zei hij. Huh, hoezo. Omdat je altijd alles afzegt. Wel ja, maak me ook nog eens paranoide. Misschien was Henk boos dat ik niet op zijn boekenpresentatie was. Dat was echter overmacht. De stroom was uitgevallen en de tram reed niet.
Gisteren had ik zin om vrolijke gordijnen voor mijn slaapkamer te kopen. Helaas is mijn geld op. Mijn spaargeld is bedoeld voor een sobere crematie. Ook zoiets om naar uit te kijken.
De tandarts constateerde een ontsteking in de wortel van een kies en verwees me naar een endodontoloog. Endo Enzo heet die club. De behandeling kost 700 euro en je moet gelijk pinnen. De verzekering vergoedt het niet en van de bijzondere bijstand krijg ik ook niets. Had u zich maar beter moeten verzekeren. Terwijl ik al een kapitaal betaal. Amerikaanse toestanden. Met weinig financien kan ik nog wel leven. Zoveel heb ik niet nodig.
Maar dat lusteloze gevoel. Niets werkt meer: alcohol, wiet. Ik lijk verdomme Herman Brood wel. Al zou ik nooit op het dak van het Hilton gaan staan.
Ik hoop dat het tijdelijk is. Het zou al helpen als Hans me af en toe zou bezoeken. Die gaat ervan uit dat alles en iedereen naar hem komt. En verwacht ook dat de kaboutertjes 'snachts zijn belastingformulieren invullen. Of ik.
Misschien moet ik gewoon accepteren dat ik me klote voel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten