Vanmiddag ga ik voor het eerst naar het IJburgse leesclubje. Gisteravond las ik The Grapes of Wrath uit. Wat een fantastisch verhaal over The Dustbowl in Amerika. In staten als Oklahoma was de grond zo intensief gebruikt zonder vruchtwisseling dat de bovenlaag los kwam en door de wind meegevoerd werd over heel Amerika. Tot New York en Boston. Er was geen katoen meer om te plukken dus de landeigenaren walsten de grond plat en ook de woningen van de arbeiders moesten eraan geloven.400.000 mensen trokken naar Californië, het land van melk en honing. Ze waren net zo welkom als een vlo op een hond.
For eight years dust blew on the southern plains. It came in a yellowish-brown haze from the South and in rolling walls of black from the North. The simplest acts of life — breathing, eating a meal, taking a walk — were no longer simple. Children wore dust masks to and from school, women hung wet sheets over windows in a futile attempt to stop the dirt, farmers watched helplessly as their crops blew away
Spoiler-alert. Mijn god, het einde van The Grapes of Wrath. Als de familie Joad eindelijk in Californië is aangekomen zien ze een prachtig land vol boomgaarden. Ze zijn echter niet gewenst. Het aanbod van arbeiders is zo groot dat de landeigenaren hen het laagste loon mogelijk geven. Voor jou 100 anderen. Hoe meer werkzoekenden, hoe lager het loon. De familie heeft af en toe werk: perziken plukken. Voor anderhalve cent per uur. Uiteindelijk eindigen ze bij een katoenveld waar alles razendsnel geplukt moet worden want er is regen op komst. Er ontstaan vechtpartijen, de mensen hebben dagenlang niets te eten gehad. Dan komen de regenbuien die voorlopig niet ophouden. Er kan niet gewerkt worden, de vrachtwagen staat onder water en rijdt niet meer. De Joads verblijven in een hutje waar de dochter een dood geboren kind baart. Haar man is spoorloos verdwenen. Alle dromen over een eigen huisje met een tuintje, goed betaald werk, school voor de kinderen, warm stromend water, nieuwe kleren gaan in rook op. Het hutje dreigt te overstromen. De dode baby wordt in een appelkistje losgelaten in een stroom water. Een zoon blijft bij de vrachtwagen. De familie vertrekt te voet naar droger gebied. Ze komen bij een schuur vol hooi en besluiten daar op te drogen. In een hoek zit een jongen naast zijn stervende vader. 'Hij heeft al zes dagen niet gegeten. Uit wanhoop heeft hij katoen ingeslikt. Hij sterft de hongerdood', zegt het knulletje. De net bevallen jonge vrouw gaat naast de zieltogende man liggen en biedt hem haar borst aan. Vol melk bestemd voor de baby. The End
For eight years dust blew on the southern plains. It came in a yellowish-brown haze from the South and in rolling walls of black from the North. The simplest acts of life — breathing, eating a meal, taking a walk — were no longer simple. Children wore dust masks to and from school, women hung wet sheets over windows in a futile attempt to stop the dirt, farmers watched helplessly as their crops blew away
Spoiler-alert. Mijn god, het einde van The Grapes of Wrath. Als de familie Joad eindelijk in Californië is aangekomen zien ze een prachtig land vol boomgaarden. Ze zijn echter niet gewenst. Het aanbod van arbeiders is zo groot dat de landeigenaren hen het laagste loon mogelijk geven. Voor jou 100 anderen. Hoe meer werkzoekenden, hoe lager het loon. De familie heeft af en toe werk: perziken plukken. Voor anderhalve cent per uur. Uiteindelijk eindigen ze bij een katoenveld waar alles razendsnel geplukt moet worden want er is regen op komst. Er ontstaan vechtpartijen, de mensen hebben dagenlang niets te eten gehad. Dan komen de regenbuien die voorlopig niet ophouden. Er kan niet gewerkt worden, de vrachtwagen staat onder water en rijdt niet meer. De Joads verblijven in een hutje waar de dochter een dood geboren kind baart. Haar man is spoorloos verdwenen. Alle dromen over een eigen huisje met een tuintje, goed betaald werk, school voor de kinderen, warm stromend water, nieuwe kleren gaan in rook op. Het hutje dreigt te overstromen. De dode baby wordt in een appelkistje losgelaten in een stroom water. Een zoon blijft bij de vrachtwagen. De familie vertrekt te voet naar droger gebied. Ze komen bij een schuur vol hooi en besluiten daar op te drogen. In een hoek zit een jongen naast zijn stervende vader. 'Hij heeft al zes dagen niet gegeten. Uit wanhoop heeft hij katoen ingeslikt. Hij sterft de hongerdood', zegt het knulletje. De net bevallen jonge vrouw gaat naast de zieltogende man liggen en biedt hem haar borst aan. Vol melk bestemd voor de baby. The End
Geen opmerkingen:
Een reactie posten