Bob is goedgekeurd

Bob wil tegenwoordig via het keukenraam naar buiten

Het moest er een keer van komen. Bob´s jaarlijkse doorsmeerbeurt bij de dierenarts. Slecht één tramhalte hier vandaan maar Bob was er niet gelukkig mee. Ik had de draagtas gesopt want hij rook nog naar Sophie´s wanhoop. Bob en opgesloten gaat niet samen. Hij probeerde zich een weg uit de tas te graven. In de tram jankte hij. Een kindje achter me zei: ´Ik hoor een baby.´
Het was natuurlijk zo gebeurd. Ik kreeg in de wachtkamer en kopje thee met pepernoten terwijl ik Bob geruststellend toesprak. Toen we aan de beurt waren en ik de tas opende sprong Bob er gelijk uit en begon zijn omgeving te besnuffelen. De arts zette hem op de behandeltafel en onderzocht zijn lijfje. Bob haalde gemeen naar haar uit. Dat doet hij anders nooit. Ik greep hem stevig doch liefhebbend in zijn nekvel. Hij moet zich natuurlijk wel gedragen
Behalve de gebruikelijke vaccinatie kreeg hij ook een vlooienprik die een half jaar werkt en een wormenpilletje. Zijn gebit was prachtig, er ontbrak alleen een stukje. Zeker verloren tijdens het jagen. Ik betaalde de rekening en vroeg mij af of een dierenverzekering voordeliger is. Nu zet ik geld opzij voor dit soort gevallen op een spaarrekening. Hetzelfde geldt voor een uitvaartverzekering. Kun je daar beter zelf voor sparen? (Over uitvaarten moet ik ook het één en ander kwijt, ik vind ze nu kil en gehaast. Dat moet menselijker kunnen).
Bob en ik namen de tram terug, we staken de drukke IJburglaansnelweg over. Bij Poort B gekomen opende ik de tas. Bob sprong er enigszins gedesoriënteerd uit. Maar toen ik hem de weg wees, huppelde hij naar huis. Hij vertelde zijn belevenissen aan HS en viel daarna uitgeput in slaap. Wat een avontuur.