Een analyse
Ik mocht altijd graag de columns van Nausicaa Marbe lezen in De Volkskrant. Opgegroeid in Roemenië onder een communistisch regime, weet zij hoe het is om in een totalitair systeem te leven. En waardeert zij des te meer de vrijheid in ons land, die wij vanzelfsprekend vinden. Ze heeft daardoor een gevoelige antenne voor ontwikkelingen die de democratie willen ondermijnen. Een antenne die vooral ontbreekt bij politiek correcte linkse politici, want die zijn als de dood dat ze potentiële kiezers (moslims) zullen afschrikken. Het resultaat van hun beleid van Zachte Heelmeesters maken Stinkende Wonden, zien we terug in moslimjongeren die zich meer identificeren met Palestijnen dan met hun stadgenoten. Zonder enige kennis van zaken, want ze hebben de klok horen luiden enz. Het komt niet in hun hoofden op om bijvoorbeeld de Palestijnen te helpen met het bouwen van huizen of zorgen voor goed onderwijs. Zij zitten in de leeftijdsfase, waarbij alles wat ze niet bevalt kapot moet.
Marbe is altijd kritisch geweest op het softe beleid van links en de angst voor het benoemen van de problemen. Ik vond haar columns een verademing, intelligent en met kennis van zaken geschreven. Zij heeft echter moeten plaats maken voor een horde jonge stukjesschrijvers die voornamelijk hun emotionele mening verkondigen. Zoals Asha ten Broeke. Die wij thuis, heel discriminerend 'die dikke met die bril' noemen. Daar vraag je om als je slap lult. Ik lees haar niet meer, het is zo voorspelbaar wat ze verkondigt. Altijd over witte mensen die onbewust racistisch zouden zijn. En meer van die onnozele lulkoek.
Nausicaa Marbe is helaas overgenomen door De Telegraaf, alsof ze dan meer voor eigen parochie zou preken. Doodzonde. De Volkskrant heeft juist behoefte aan mensen die tegen de stroom ingaan. De krant staat tegenwoordig vol met opiniestukken. En waar ik al jaren om smeek, zijn goede analyses zodat je een mening kunt vormen. Al die jonge grietjes met hun vlotte pen zonder levenservaring, wat moet je ermee. Die gaan mij vertellen hoe de wereld in elkaar steekt? Dan kan ik net zo goed in de tram gaan zitten en luisteren naar gesprekken van medepassagiers.
Analyses van deskundigen, een speld in een hooiberg. Gelukkig hebben we er een gevonden: Beatrice de Graaf. Die verkondigt niet haar mening, maar verdiept zich al jaren in de achtergronden van de islamterreur. Doodzonde dat De Volkskrant Marbe heeft ingeruild voor columnisten en journalisten (Robert Vuysje) die uitsluitend hun stokpaardje berijden. Gelukkig hebben we Max Pam nog. Ouderwets intelligent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten