Gisteren had ik Bob voor het eerst naar buiten laten gaan. Na het ochtendspitsuur, was mij aangeraden. Gelukkig is hier nauwelijks verkeer en de auto's mogen niet harder dan 15 km per uur. In verband met de school. Bob was gelijk de straat overgestoken en de bosjes ingedoken. Ik zag allerlei vogelechtparen in paniek heen en weer vliegen.
Later banjerde hij onverschillig voorbij, achter het hek zodat ik hem niet kon pakken. Later zag ik hem in de gemeenschappelijke tuin snuffelen. Ik heb hem opgetild en mee naar huis genomen. Hij blies, en schreeuwde en krabde me. Maar, hij was wel in de buurt gebleven.
Vanochtend probeerden we het weer. Bob verdween gelijk uit het zicht. Het was een uur of 9. Om half 11 was hij nog niet terug. Blanche en ik liepen een blokje om het appartementencomplex. En ja hoor, daar kwam hij uit een heg tevoorschijn. Hij zei ons gedag en rende toen heel hard weg.
Om half 12 hoorde we hem blazen tegen de lieve buurkat. Onmogelijk om hem op te tillen, want hij slaat met 20 scheermesjes om zich heen. Uiteindelijk besloot hij via een gat in de heg naar huis terug te keren. Hij verrekte van de honger en dorst, zijn schildklier staat nog steeds in de overdrive.
Het is wel een verademing dat ik hem nu met een gerust hart naar buiten kan laten gaan. Als hij eenmaal de dijk langs het water ontdekt, heeft hij een geweldig speelterrein. Hoog gras en verstopplekjes.
Blanche vindt het allemaal heel spannend. Nu alleen Hans nog naar de E. Halleylaan lokken.
Mission impossible.
Later banjerde hij onverschillig voorbij, achter het hek zodat ik hem niet kon pakken. Later zag ik hem in de gemeenschappelijke tuin snuffelen. Ik heb hem opgetild en mee naar huis genomen. Hij blies, en schreeuwde en krabde me. Maar, hij was wel in de buurt gebleven.
Vanochtend probeerden we het weer. Bob verdween gelijk uit het zicht. Het was een uur of 9. Om half 11 was hij nog niet terug. Blanche en ik liepen een blokje om het appartementencomplex. En ja hoor, daar kwam hij uit een heg tevoorschijn. Hij zei ons gedag en rende toen heel hard weg.
Om half 12 hoorde we hem blazen tegen de lieve buurkat. Onmogelijk om hem op te tillen, want hij slaat met 20 scheermesjes om zich heen. Uiteindelijk besloot hij via een gat in de heg naar huis terug te keren. Hij verrekte van de honger en dorst, zijn schildklier staat nog steeds in de overdrive.
 |
| Hij eet zich het schompes |
Het is wel een verademing dat ik hem nu met een gerust hart naar buiten kan laten gaan. Als hij eenmaal de dijk langs het water ontdekt, heeft hij een geweldig speelterrein. Hoog gras en verstopplekjes.
Blanche vindt het allemaal heel spannend. Nu alleen Hans nog naar de E. Halleylaan lokken.
Mission impossible.
 |
| Even bijkomen |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten