Dit was zo'n turbulent jaar, 2016, het enige is dat ik nu verlang: rust en regelmaat. En reinheid, natuurlijk. Het jaar eindigde met een zeer onverkwikkelijke ruzie. Het vuurwerk met Oud en Nieuw was symbolisch. Op Het Journaal werd gezegd: Vuurwerk mag vanaf 29 december gekocht worden maar pas afgestoken op 31 december vanaf 18.00 uur. Persoonlijk vind ik het logischer dat je het klokslag 12 de lucht inschiet, het nieuwe jaar in.
Uiteraard begon het bombardement al dagen ervoor. Bob hield zich schuil maar Blanche kreeg doodsangst. Trillen als een rietje en hysterisch hijgen met haar tong uit haar mond. Ondanks de kalmerende middelen die ik haar gegeven had, was ze een wrak. En dat dagenlang. Op het hoogtepunt van de bommenregen, met siervuurwerk heb ik geen probleem, was ik bang dat haar hart het zou begeven.
Vriendin A. vertelde: 'En als dan om een uur of 2 de rust is weergekeerd, is er een vent die dan begint met het zwaarste nucleariare materiaal. ' De dagen erna hoor je nog wat incidentele knallen, genoeg om de hond en de kat hysterisch van angst te maken. Toen op 3 januari een of andere gek een atoombom voor mijn slaapkamerraam afstak, had ik het helemaal gehad. Ik trok de deur open en schreeuwde tegen de wegrennende jongens: 'En nou godverdomme opsodemieteren.'
Het is tijd voor vakantie in eigen huis. Portugal kan ik vergeten. Alles staat op een laag pitje. Even geen vrijwilligerswerk of impulsieve uitgaven. Wat rommelen in mijn huisje, veel wandelen met de hond en gelukkig worden van mijn gordijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten