Kinderen die om hun verdwenen moeder roepen: 'Mama,mama.' Ken jij iets hartverscheurenders? Ik heb het natuurlijk over Lulu. Ja hoor, mevrouw had nu een nest op steiger C, uiteraard zo hoog mogelijk zodat haar kuikens zonder hulp van een mensenhand niet in het water geraken. Ik hoorde al gepiep toen ik Blanche uitliet en zag 4 pulletjes zoekend over het water zoeven. Ik meende Lulu's stem te horen, je leert die zwemvogels goed kennen als je hier een paar jaar woont. Terug in huis klonk er commotie. Een paar kuikens waren naar beneden gedonderd, de rest werd door de buurjongen naar beneden gedragen. Het grut was verspreid over de hele plas, de één onder een steiger, de ander achter een boot. Uiteindelijk kwam Lulu haar club verzamelen. Maar er zat er nog eentje vast die paniekerig piepte. Lulu was ondertussen al weg gezwommen. Het geluid van zo'n kuikentje snijdt mij door de ziel. Klote natuur. Het is nu stil dus ik ga ervan uit dat Lulu haar laatste ook heeft weten te vinden. Ze zullen straks wel bij Hans voor het keukenraam verschijnen. Het seizoen is geopend.
(De snoek, reiger en rat liggen op de loer)
Overigens zag ik Lulu vorige week nog scharrelen over de IJburglaan. Even een blokje om. Volkomen op haar gemak stak ze over terwijl een automobilist op zijn remmen moest staan. Ik krijg een hartverzakking van die eend.
Later
Nu zie ik toch Lulu bij ons op het steigertje zonder kuikens. De moeder is dus waarschijnlijk één van haar dochters, Wanda of Lucille. Ik zag dat de pulletjes ook een wit befje hebben. Zo kan ik ze niet meer uit elkaar houden. Ik heb wel wat namen paraat: Camille, Lara en Maria. We zien wel wie er langs komt. Ik zei tegen de buurman die ook naar de reddinsgactie keek:'O dat zal Lulu wel weer zijn.' Lulu? Ja, zo heet ze. Wist je dat niet?
De meerkoeten hebben hun nest in een rubberbootje gemaakt. Moeder zit op het nest terwijl vader in de buurt rondscharrelt. Ze houden contact via klokgeluiden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten