Sorry, tekst zonder plaatjes
Gisteren, zondag, ging ik met buuf A. en hondje C. wandelen over de prairie van het Diemerpark. Het is een voormalige vuilnisbelt, dat park, maar er groeit en bloeit van alles. Jammer dat ik geen vogelgeluiden herken want er wordt wat afgefloten.
Ondanks het warme weer waren er weinig mensen, de meesten zaten op het strandje. De honden waren in hun element; graven, snuffelen, achter een konijn aan.
Aan het eind van onze wandeling wilden we nog wat drinken bij café Vrijburcht. Wegens omstandigheden gesloten, stond er op een briefje. Bij navraag hoorden we dat onze favoriete hangplek failliet is. Het was juist zo'n ongedwongen, hondvriendelijke plek met gemakkelijke stoelen. Een beetje buurthuisidee. We moesten wel uitwijken naar het nieuwe café op de andere, winderige hoek. Dat is duidelijk in handen van een zakenman. Een glas rode wijn hield in: een groot glas met een bodempje wijn. Alsof het cognac was. 'Dat is wel erg weinig', zei ik tegen de serveerster. 'Dan schenk ik u nog wat bij', zei ze opgewekt en schonk de zuinigste scheut ooit.
Volgende keer nemen we zelf een fles mee, in een bruine zak en gaan gewoon op een bankje zuipen.
De Amsterdamse horecamaffia, de dierenmaffia, de openbaar vervoermaffia enzovoorts. Leve het kapitalisme!
O ja, de buuf spotte een lepelaar bij de dijk. Gratis en voor niets.
Gisteren, zondag, ging ik met buuf A. en hondje C. wandelen over de prairie van het Diemerpark. Het is een voormalige vuilnisbelt, dat park, maar er groeit en bloeit van alles. Jammer dat ik geen vogelgeluiden herken want er wordt wat afgefloten.
Ondanks het warme weer waren er weinig mensen, de meesten zaten op het strandje. De honden waren in hun element; graven, snuffelen, achter een konijn aan.
Aan het eind van onze wandeling wilden we nog wat drinken bij café Vrijburcht. Wegens omstandigheden gesloten, stond er op een briefje. Bij navraag hoorden we dat onze favoriete hangplek failliet is. Het was juist zo'n ongedwongen, hondvriendelijke plek met gemakkelijke stoelen. Een beetje buurthuisidee. We moesten wel uitwijken naar het nieuwe café op de andere, winderige hoek. Dat is duidelijk in handen van een zakenman. Een glas rode wijn hield in: een groot glas met een bodempje wijn. Alsof het cognac was. 'Dat is wel erg weinig', zei ik tegen de serveerster. 'Dan schenk ik u nog wat bij', zei ze opgewekt en schonk de zuinigste scheut ooit.
Volgende keer nemen we zelf een fles mee, in een bruine zak en gaan gewoon op een bankje zuipen.
De Amsterdamse horecamaffia, de dierenmaffia, de openbaar vervoermaffia enzovoorts. Leve het kapitalisme!
O ja, de buuf spotte een lepelaar bij de dijk. Gratis en voor niets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten