Wat doet een labbekak?

Hans de Boer, een rechtse marxist

Gisteren stond er een interview met de nieuwe voorzitter van de werkgeversorganisatie, Hans de Boer in De Volkskrant die gelijk de knuppel in het hoenderhok gooide. De Boer noemt zichzelf een rechtse marxist en vond niet alleen dat de uitkeringen omlaag moeten maar vooral dat die labbekakken hun handjes moeten laten wapperen. En niet alleen ophouden om gratis geld te krijgen.
Een uur later verontschuldigde hij zich want het was niet zijn bedoeling iemand te kwetsen. De labbekakken draaien zich nog een keer om in bed.

Zijn voorganger, de heer Wientjes, vertelde eens met de bekende VVD-arrogantie, dat hij en zijn vrouw altijd uit eten gaan van hun AOW. Bij De Kas waar je een jaar van tevoren moet reserveren. Ik neem aan dat er voor Wientjes altijd wel plek is.

Een paar weken geleden noemde premier Rutte op een VVD-bijeenkomst (lekker onder mekaar) dat het eens uit moet zijn met het Dikke Ik. Mensen die ontslagen worden moeten solliciteren, solliciteren en nog eens solliciteren en niet eerst een uitkering aanvragen

Het eigenaardige  van die uitspraken is dat die VVD-ers helemaal niet op de hoogte zijn van de realiteit. Zo dacht Hans de Boer dat een werkeloze, alleenstaande moeder 2300 euro per maand krijgt.
Er zullen ongetwijfeld labbekakken te vinden zijn onder de uitkeringsgerechtigden maar wie wil die nou in dienst nemen? Die liggen te slapen als ze eigenlijk asperges moeten steken.  Daarnaast solliciteren hele volksstammen zich een slag in de rondte maar worden te oud of te hoog opgeleid gevonden.

Het woord Labbekak is in ieder geval in ere hersteld. Wat doet zo'n nietsnut, zo'n Oblomov de hele dag?  Spelletjes op Facebook natuurlijk. Deze bijvoorbeeld: hoe ziet je kind er uit.

Charlotte de Korte

En vooral veel wandelen met de hond. Blanche en ik liepen door het Diemerpark. Daarna kwamen we langs een container vol afgedankt geraniums. Ze waren ietwat getraumatiseerd maar dankbaar dat ze bij ons mogen wonen.

Gratis geraniums dankzij dumpster-diving

Vervolgens wat huishoudelijk werk gedaan en administratie afgewikkeld die al maanden ligt te wachten. (Waarom moet ik nog steeds mijn inkomsten bij de belasting opgeven, ze weten toch alles?) Toen mijn eerste wasje in de nieuwe machine gestopt. De oude, nog van Lena geërfd, stond bij het centrifugeren te dansen als een kandidaat van een talentenjacht en maakte daarbij zo'n herrie dat alle deuren dicht moesten om het geluid te dempen. Dit kon zo niet langer. Ik vond een goedkope Indesit die gebracht werd en aangesloten. De oude namen de jongens mee. Wat een opluchting.

De eerste lading

En dan is het alweer 16.00 uur. Nog een hoofdstuk in mijn boek lezen, daarna koken, hond uitlaten en nog wat lezen. Op naar de volgende labbekakdag.